Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Çoklar sana diyor reis
Reis misin sahi baba
TV var ya büyük beis
O oturmuş bak mihraba

O konuşur, her gün evde

Kulluk için çabala, hakiki bir insansan!
Nice kullar ins değil, sen yanılıp insan san!
Suret, siret kavgalı, haller kal’i yalanlar,
Siret’ini mümin et, kal de Müslim insansan!

İns Rabbini bilendir, iman denir bu işe,

Sabretse derviş;
Olurmuş ermiş!
Davransa fevri;
Yanlış edermiş!

Gelince musibet;

GÜLMEKMİ...?

Diyor bazı dostlarım tebessümün az senin
Gül sende bizler gibi güller açsın yüzünde.
Neşelenmek işinde adetinmi naz senin?
Niye çokça ciddiyet hakim olur sözünde?

Yaşama sen ulu, orta! Uy Mevlanın kitabına!
Ulutur o yoksa seni, uydurursan kitabına!

Kaybedersin sıhhatini, çok çalışıp dinlenmezsen,
Hüsran olur akıbetin, dindar olup dinlenmezsen!

Bir tarafta pür şerler, boğmak ister imanı!
Avamların kalbine, atar menhus güman’ı!
Bin bir türlü hinlikle, hücum eder mümine!
Gaye dövmek bağcıyı, kollar uygun zamanı!

Bir tarafta fırsatçı, puslu hava arıyor!

At kâmil olursa, olurmuş aygır!
Her beygir cinsi, olmazmış kâmil!
Özenmiş kemale, bir uyuz beygir,
Atlıktan bi haber, gafıyla amil!

Eyeri tımarı, zül sayar fakir,

Müslüman’dır çoğumuz, ama ami Müslüman!
İnancımız taklidi, tahkik değil çok iman.
Teslim kavi olsada, ilim irfan pek nakıs,
Bilmeden ukba’ sına, veriyor zarar ziyan.

Tehlikeli çok terim, gayet mebzul dillerde!

Hiç der-hatır etmezsin, neden acep ölümü?
Yoksa aklın bozulmuş, ruh ve kalbin ölü mü?

Sence mevti düşünmek, selim aklın zül’ü mü(?)
Nasıl layık görürsün, sen kendine zulüm’ü?

Sihirlere alışan mucizeyi ne bilsin,
Haktan inen delildir insanlara mucize!
Rabbi Vahid tanısın, son nebiyi hak bilsin,
Diye takdim edilir, beşer denen aciz’e!

Mucizeler her yerde, yerde, gökte, bahirde!