Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Gına geldi hayattan,
Medet Allah’ım medet!
Arttı kemi dayatan,
Medet Allah’ım medet!

İmtihanım çok çetin,

Yol yorgunu olmuşum, yıllar yılı koşmaktan,
Yollar bitmek bilmiyor, tükeniyor yıllarım.
Tekin değil güzergâh, korkuyorum düşmekten!
Götürmezse mahvoldum, yâre beni yollarım.

Türlü, türlü tarikler, uzanıyor önümde.

Gidişatlar pek berbat çaresiz pedagoglar
Yaşlılara sorarsan tek çaresi eski hal
Çok yeniler bilmiyor bu işi kimler paklar
Bir kısmıda diyorki eski hal kesin muhal

Bulmuş avam kolayı yükler suçu zamana

Hayat verdi kıymetini bilmedim,
Kitap verdi düsturuna uymadım,
Son nebinin sünnetini saymadım,
Yoldan çıkıp yazık ettim ben bana!

Teshir etti yeri göğü emrime,

Riya için namaz kılan, yazıklara olur layık!
Bu hitaptan memnun olmaz, akil olan hiç bir ayık.

Gafil onlar salâtından, manasını bilmiyorlar!
Son Nebiye kulak verip, onun gibi olmuyorlar.

Niye geldik dünyaya ve gönderen kim ola?
Nasıl girdi insanlık, ince uzun bu yola?
Bu kısacık hayatta, nedir kulun görevi?
Hangi türlü yaşarsa, hakiki huzur bula?

Her akile üç sual, hepsi çetin’mi çetin!

Zerre miktar meniden; bin mucize çıkarmış!
Buna diyor halik’ı; ”Ahsen-i takvim sırrı! ”
Hak olunca yaratan; necis’ten ins çıkarmış!
En ziyade yüzlerde; faş eylemiş bu sırrı!

Bir anahtar eylemiş; simaları o Fettah!

Yobazlık hakka, muhalif olmak.
Haklıya caz yapmak, Türkçe yobazlık!
Kitaba sünnete, aykırı olmak,
Dinliye taş atmak, çağdaş yobazlık.

“Kırk yıllık yani, olurmu kani? ”

Arz üstünde uzanır, uzun kısa tarikler,
Kimi gider dalala, kimi çıkar sürura!
Tefrik eder doğruyu, ehl-i ilim Faruklar,
Hak yoluna salikler, nail olur huzura!

Tali yollar binlerce, ana cadde vahiddir!

Çek gözünü gözlerimden!
Yara alır öz derinden!
Haramlarla yoktur işim;
Sırf helali özlerim ben!

Çek elini şu elimden!