Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

Uydurup kafandan,yorum getirdin.
Ya ne tez harcadın,ne tez bitirdin.
Ne söylesem alıp, buza yatırdın
Dondurdun sen beni,yol arkadaşım.

İçim titreyerek, seni sesledi’m.

İçer de hasret var kimse bilmiyor
Yürekler matemli yüzler gülmüyor
Dumanlıdır başın geçit vermiyor
Yol ver ağrı dağı yol ver ne olur
Sevdam yollarımı bekleyip durur

tertemiz aşkımı sen inkar ettin
benden iyisini buldun mu söyle,
sevdamı çaresiz bırakıp gittin,
söyle bari mutlu oldun mu söyle.

yüreğimden vurgun yedim vuruldum,

Dili sivri olur sevgisizlerin,
Söyle, incitmesin acı sözlerin,
Vecd ile bakan o ela gözlerin,
Bendeki insanı görmüyor artık.

Olura olmaza konuşuyorsun,

Muruzu bir karış, çatmış kaşını,
Zorlayıp duruyor, sabır taşını,
İnsanın kaprisi, yıkar eşini,
Acısı görünmez sızı görünmez.

Nefrete seslenir soytarı sözü,

İki dost el ele vermiş,
Aydınlık bir yola girmiş,
Her gönülden bir gül dermiş,
Sözün ustaları diye.

Davet etmiş şairleri,

bir çift göze esir aldın,
sen beni canım sen beni.
sol yanımdan yaraladın,
sen beni canım sen beni.

çok müşkül bir hala saldın,

Sende gittin
git canın sağ olsun
git yolun açık olsun
üzülüyorsun biliyorum şimdi
yüz üstü bırakıp gittiğin için
dünyamı başıma yıktığın için

SENDEN HABERSİZ
Gönül bir selvinin dalına konmuş
Selviden habersiz daldan habersiz
Tutuşmuş bedenim narına yanmış
Dumandan habersiz külden habersiz

Mende seni sevdim hemde səndən çox.
Mən başına döndüm sən inanmadın.
Gaşların yay etdin kirpiyi də ox
Mən sənə vuruldum sən inanmadın