Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

Ferini söndürdün yorgun gözümün,
Takatını kestin yaşlı dizimin,
Bu dünyadan göçen gelin kızımın,
Matemine bürünmüşüm yastayım.

Karanlığa mahkum eden güneşin,

Deli gönül kondu halden bilmeze
Yoruldum peşine ben geze,geze
Dilinden mey damlar dudaklar meze
Yatırıp dizime seve sim gelir

Harcadın düşürdün dillerden dile

Yaxma Məni

Alagözlü şirin bla,
Sinem dönüb qızqın çölə,
Üzünü döndərib ələ,
Yaxma məni, yaxma məni,

Beteri olursa, mahcup olursun,
Partizan olma dost yoluna yazık.
Ellerin yüzünde şaşıp kalırsın,
Ellerine yazık koluna yazık.

Birisi sarayda başkanım diyor,

Yazık

Gururumdan taviz verip,
Döktüğüm dillere yazık.
Dost canlısı bir can sanıp,
Düştüğüm hallere yazık.

Yazıklar Olsun

Gönül sayfasından sildim adını,
Yazdığım o güne yazıklar olsun,
Ahde vefasız o nankör kadını,
Sevdiğim o güne yazıklar olsun.

Saf altın yürekli bir, kadın çıkmış
Okyanus adında,bir dernek kurmuş
Garip gurabaya kol kanat germiş
Kimsesize kimse,oluyor yengem

Çocuklar çiçektir solmasın diye

Kandım bir namerdin,tatlı sözüne
Ana beni benden,aldılar yetiş
Sevenlerin hasret,kaldım yüzüne
Yavrunu tuzağa,saldılar yetiş

İsyanım beyinsiz,başıma benim

Başımda dolaşan kara bulutlar,
Tükendi takatim daha yetmez mi,
Herkesin bağında şakıyan kuşlar,
Bir kerede benim için ötmez mi?

Ben anamdan bahtı kara doğmuşum,

sana yandığımı sen bile bile,
mecnunun eyledin düşürdün çöle,
yaralı kuş kimi galmışam bele,
yar ne yamannı günnere galmışam.

derdimi söylesem dağa yol olar,