Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

Bir ürkek güvercin, dalıma konmuş,
Kalbinin sesini duyar gibiyim.
Esrarlı bakışlar aklımı almış,
Mecnun gezdiği diyar gibiyim.

Girdab-ı hüsrandan çıkmak istiyor,

Soğuktan titriyor, sabahın fecri,
Beklediğim güneş, doğmuyor usta.
Çatlamış toprağa, ulaşmaz ecri,
Rahmet gazab etmiş, yağmıyor usta.

ne demişem gene surat asırsan,
öz özüne ay yar esir coşursan,
ne eşidifsenki mennen küsürsen,
bilmiremki dodağ alttan ne deyir.

küsme mennen bu dağların ceylanı,

Nerdesin ey dünya,aval aval bakarsın,
Cehennem ateşine, insanları atarsın,
Anaların suçu ne,yavruları yakarsın,
Herkes ağzını açıp,seyirci mi kalacak?
Suriye deki bu yangın,ne zaman son bulacak.

Vatanı bölmek için, fırsatını kollayan,
Gözü dönmüş düşmanın, bayrağını sallayan
Başı boş enik gibi, karaltıya havlayan,
Kanı bozuk kancıklar, dolaşır aramızda,
Tanıdık o hançerin izi var yaramız da.

Otuzaltı köyü dört mahallesi,
Soğuk suları var serin yaylası,
Kışın çiğelemi yazın lalesi,
Bir başka açıyor Taşlıçay’ımda.

Ziyaret tepesi balık göl dağı,

taşlıçay’ın yaylası,
geçmez yürek yarası,
oğlan hasta kız hasta,
nedir bunun çaresi.

tez kalkmış sabah erken,

Henüz onsekizinde
güzeller güzeli bir kız
yüzü ne kadar güzelse
bahtı da o kadar
kara mı kara

Vatan ateş altında, yan gelip yatıyorsa,
İndirip bayrağını, pazarda satıyorsa,
Düzenbazın ağzıyla, manşetler atıyorsa,
İhanetin tellalı, haddini çok aşıyor,
Kancıklar döllendikçe,Türk ün sabrı taşıyor.

Geçmişini unutursan,istikbali yitirirsin,
Nekes ile dost olursan, kendini yer bitirirsin,
Kumpas ile sultan olsan, tahta helal getirirsin,
Zerre miskal insan isen,sen sen ol gel dön özüne,
İşi gücü fitne fesat, tükür papazın yüzüne.