Cevap bulunmaz Şiiri - Sami Gökay

Aldım kalemi elime, yazdım kara,
Açtı kalbimde, ciğerimde yara,
Affet habibin aşkına; atma nara,
Allâha verecek cevap bulunmaz.

Sana bela ile musîbet verdi bak,
Seni beni imtihan eyledi bak,
Sen ise söyledin ah ile vah —
Allâha verecek cevap bulunmaz.

Sana gönderdi rehber peygamber,
Sen söyleyecektin “Allâhu ekber”,
Sen de şükretmedin; ne haber?
Rahmâna verecek cevap bulunmaz.

İşte sana bu aklı, fikri verdi;
Şükreden imânın kemâline erdi,
“Rabbîn kimdir?” diye sana sordu,
Rabbimize verecek cevap bulunmaz.

Sana emredildi: “Şunu yapma,
Şeytana, puta, ateşe tapma”,
Ben “otur” deyince sen kalkma;
Allâha verecek cevap bulunmaz.

Sana verilen her şey emânet,
Sen de emanete etme hıyanet,
Doğru davran, doğru hareket et;
Allâha verecek cevap bulunmaz.

Söylendi sana Kur’an’da ayet,
“Sana soru soran olursa şayet,
Onu çağır, davet et, söyle içten”:
Allah’ın sorusuna cevap bulunmaz.

İşte elimde Kur’an var delil,
İstersen darılayım, gelsin bari,
Gel, ne olur sen de Kur’ana sarıl;
Allâha verecek cevap bulunmaz.

Sen de dinle — okunuyor Kur’an,
İmana gel, doğruluğa inan,
Ne deliyim, ne divaneyim canan:
Hâkimin sorusuna cevap bulunmaz.

İşte akla geldi cevapsız soru:
Yürü kardeş, Hakka doğru,
İnan, imânın nuru seni bulur;
Yoksa Hakka verecek cevap bulunmaz.

Sami, sana sözünü söyleyip gitti,
Özü artık Hakka bağlandı, bil,
Sen de dinleme şeytanın sesini;
Sonra Yaratana verecek cevap bulunmaz.
10.10.1989