Cevahir Kul Şiirleri - Şair Cevahir Kul

Benim sevgim güvercin değil
Uçup gitsin başka diyarlara
Zeytin dalı değil
Taç yapıp taksız sezar.
Benim sevgim Türk filmi değil
en sonunda ölsün yar

Ben Anneyim
En çaresin anda bile güçlü,
Tuttuğunu koparan
Tüm acıları omuzlayan.
Ben Anneyim
Sevilmek isteyen minik çocukların

Pusula işe yaramaz yorğun argınuyuyor
Balıklar hain ağlarda feryat figan
Sen üzülme deniz fenerim okyanuslar senin alabildiğine
Işığını görmek için geliyor kaptanlar
Sen olmasaydın limanlar olmazdı.
Karanlığı aydınlatan ışığın anlamı olmazdı

Hep böyle geçer geceler
Başucunda karanlık ellerinde mum
Aydınlatmak istersin geceyi
Mutluluğu ertelemişsindir yarına
Bir başka sabaha
Hep böyle geçer geceler

Biz hayatı affettik
Kaktüs dikenli yılları bağışladık
Saksılarımıza umutlar ektik, topladık
İnadına iyi olunur diye

Biz hayatı affettik

Sen miydin bitanem
Gece usulca hayallerime sokulan
Karanlığın doğduğu odamda özgürce yaşayan
Öyle suskun öyle uzak tutsak beynimde
Sen miydin bitanem
Sigaramda duman duman uçuşan

Bu güzel ve sessiz gecede
Ne gevezelik böyle
Durmadan bağırıyorsun
Güzel sesinle
Boşuna bağırma aldırmam dırdırına
Ağustos böceği misin nesin

Bu sana son şiir yazışım bahar yüzlüm
O sokakta bıraktım kendimi
Bir de seni beklerken bıraktım kendimi
Her şeyi yerli yerinde, özlemlerle beraber

Gülümsüyorken tüm çaresizliğe

Hayat mı şuçlu insanlar mı?
İsyan eden mi haklı suskun mu?
Aç yaşayan varken yanı başında
Tokluk hissi hoş mu?
Ayaklar altında toprak ezilmekte
Oysa bir gün toprak serilecek bu bedenlere

Ağlamak istiyorum anne
Gözyaşlarım incitmesin seni
Her günüme bir damla gözyaşı aksın
Yakışmaz diyorsun ağlamak
Gül be! Yavrum gülümse baharlar sende saklı
Kara kış neyine!