Cevahir Kul Şiirleri - Şair Cevahir Kul

Bir dünya kurulmuştu
Her yanı sana ait
Özlenen tek sen yaşatılan sen
En çok sevilende sen

Bir dünya kurulmuştu

Gitme vakti bu limandan
Biraz buruk biraz üzgün
Yüreğimde hüzün.

Gitme vakti
Elveda tekrar kavuşmamak için.

Hüzünler esiyordu dağlardan yamaçlara
Kavga ediyordu dal ile yaprak
Rüzğğar durmadan bağırdı
Pencere aralığından

Sabah oldu, güneşte sen
Çiçeklerde yeşillerde sen
Çocuklarda, bebelerde sen
Her yerde, her şeyde sen.
Sensizim perişanım ben

Hercai gibisin baharlarda açan, yarı yolda bırakan
Bal arısı gibisin her çiçeğe konan
Biraz doğrusun biraz da yalan
Kabus gibisin uykuları çalan
Kara sevdasın gönülde yatan
Yangın gibisin yakıp yıkan

Orkestra kurulmuş beynimde
Bağırıyorum gücüm yettiğince
Sesler dönüp beni vuruyor
Sözlerim parça parça
Orkestrada bir şarkı
Notalarını ben yazmışım

Umudun ışığını yaktım
Görünmüyor ne renktim
Kırmızı aşk, Beyaz saflık, yeşil huzur
Hangisinde hayatın anlamı
Birini seçsem diğeri olmadan olmuyor
Yüreğime akıttım tüm renkleri

Çok sevmek midir?
Tüm olumsuzluklara rağmen
Bile bile ateşe atılmak mı?
Yoksa enayiliğin diğer adımıdır sevmek
Çok sevmek midir
Harbice herşeyi göze almak mı?

Komşumun gözleri şişmiş sesi kısılmış
En sevdiğini hazırlamış uzun yolculuğuna
Siyahlar giyinmiş aklı uçmuş
Komşumun sevdiği beyazlar giyinmiş inadına.

Komşum çukur kazdırmış sevdiği için

Karanlıklar diyarından bir ışık
Kurumuş dallara filiz
Hoş geldin dünyama
Hoş geldin gülüm
Kışın ortasında bahar
Küskün gönlüme ümit