Cevahir Kul Şiirleri - Şair Cevahir Kul

Çoğu zaman ağlamak hiçbir şeye fayda etmez
Acıları dindirmez baharı getirmez
Yaşanmış dünler savaş açar
Silahını elinden alır kendi kılıç kuşanır
Hesap sorar suçlu senmişsin gibi
Sorar sorar.....

Dudağımdaki tebessüm, yüzümdeki gülüşüm
Ben sana mevsimlerden baharı seçtim.
Bahçene yedi veren güller diktim.
Sonbahar geldiğinde hüznün savrulduğu
günlerde açsınlar istedim.
Bir gülü kendin için seç

Öyle kocamansın ki yüreğimde
Tüm mutluluklar sende saklı
Ansızın çıkıp geldiğin bir günde
Dünyamda tüm çiçekler tek tek açıyor,
Güneş batmıyor sen gelince.

Adım atmamalıyım boş sokağına
Geçtiğin yollardan yürümemeliyim,
Beklemeliyim sabretmeliyim
Özlemeliyim çılgınca seni.

Tutup her yana seni koymalıyım

Bütün kalabalıklar arasında arıyorum seni
Kiminin gözleri benziyor gözlerine
Kiminin kaşı kiminin gülüşü
Seni bir bütün olarak bulamıyorum
Aramaktan vazgeçeceğimi sanıyorsun,
Yanılıyorsun.

Saat kaç bilmiyorum
Gece sıyrılıyor usulca
Bulutlar avare benim gibi
Yağacak yer arıyor
Gemiler ayrılıyor limandan usulca
Dalga geçer gibi yüzdürüyor gövdesini

Kıyılara vurmadan önce
Dalgalar biliyordu halimi
Gökyüzünde ki
Yıldızlar biliyor
yüreğimde ki uçurumlardan
Çığlık çığlık düştüğümü

Hey gece!
Sen kendini kalleşmi sanıyorsun
Elinde ki siyahlarla ölürüm mü zannettin?
Sonunda aydınlık var
Yaşasam da karanlığında.

Sen o hoyrat rüzgÂrları
Bilir misin iki gözüm
Savurup atar seni
Nereye savrulduğunu bilmezsin
Sen o hoyrat rüzgÂrların
Sen olduğunu bilir misin iki gözüm

Umutsuzluğumda, hüzünlerimde yoktun yanımda
Varlığın koca bir dağ omuzlarımda
İyi günde, kötü günde, Azrail kılıkta

'' Bazen güldüm kendime kızdım bugünde ölmedim'' diyordu radyolar
Bense ağlıyordum, bulut bulut yağıyordum