Cemal Erkoç Şiirleri - Şair Cemal Erkoç

Beni sana evlat,
Seni bana,uygun bulmuş
Öylece taktir etmiş,
Ne güzel de karar vermiş, YÜCE YARADAN.
Senin evlatlarına yaptığını,
Fedakarlıklarının,

ben bu dünyadan suçlu giderim
Öğretmende, Bilim adamı da üzersem
ne kutsal, tanrısal görevdeler
Bilim adamları, Öğretmenler
saygım,sevgim sana Bilim adamı
saygım,sevgim sana Öğretmenim

Dünya,kâinat insan için yaratıldı dediler
sizleri de, bizleri de büyük yalanlarla kandırdılar,
ha gelişiniz, ha gidişiniz, şunun şurasında ne kadar,
dünyanın, hele birde kâinatın yaşının yanında
Sizler onları ruhsuz mu zan edersiniz,
Dünyanın da, kâinatın da ruhu var.

Ben Put’a tapmadım
Ben Şeytan diye,taş’a taş atmadım
Cennetlerine kanmadım,Cehennemlerinden korkmadım.
Aklımla,bilgimle zerreyi seyir eyledim ben
Aklımla,bilgimle kainatı seyir eyledim ben.
Var edilenleri saysak ömrümüz yetmez

Belli ki, bugün iyi iş yapmış,
çöplüklerden topladığı hırdavatları,
eski bir somya,eski eşyaları,
elleriyle,zorlanarak çektiği el arabasına,
boş yer bırakmayacak şekilde istiflemiş,.
Aylardan haziran,

ben çocuk iken hayaller kurardım
evlenince iki çocuğum olsun isterdim
biri kız biri oğlan
kızın ismi muhakkak Elif

baharda yeni bir gün doğumu

Niceleri SENİ aramış,
Sormuş, bulamamışlar,
SENİ başkalarda,
Başka yerde sanmışlar.
ALLÂHIM
SEN VAR EDENSİN

Bir insan doğduğunda,
çevre tarlasına düşmüş tohum gibidir,
Tarlaya göre filizlenir,gelişir.
tarlayı sular tahsil,kültür,
sevgi gübreler,
akıl,zeka çapalar.

İşim icabı gitmiştim,doğu Çin’e
İşim kazançlı,keyfim yerinde.
Yanımda üç dil bilen Çinli- kültürlü bir hostes,
Gezdir beni dedim orijinal yerlerde.
Beni alıp bir ormana götürdü.
Şaşırdım,buraya gelmemiz niye

Kainatın merkezini sorarlar ise,
Aklın olmadığı merkez olmaz de,
Uzayda ışık var,yinede uzay karanlık
ışığı yansıtan,
yokta ondan.
Başlangıçta madde yoktu,