Celalettin Yaşar Şiirleri - Şair Celalet ...

Bir gün gelir, biter bu yolculuk,
Hayatın rüzgarında savrulur her ruh.
Dünya dediğin bir misafirhane,
Nasıl olsa hepimiz gitmeyecek miyiz?

Bu hayat sahnesinde birer oyuncuyuz,

İçimde bir feryat var, dışarıdan duyulmuyor
Sesim yetmiyor, duyan yokmuş gibi geliyor
Dizlerim titriyor, yüreğim çığlık atıyor,
Umutsuz bir çaba, içimdeki yangını söndüremiyor.

Bir çığlık atsam da, yankısı duyulmuyor,

Kulaklarımda bir çocuk ağlaması ve haykırışı duyuyorum
Yaş olup süzülüyor aşağılara sonra
Sebebini bilmiyorum ama duyuyorum
Hem yakarışını hem ağlayışını
Görüyorum yüreği buruk, her şeyini yitirmiş
Sonra onu görüyor, onu duyuyorum

Meğer bir rüyaymış dünya,
Gerçek sandığımız her şey.
Gözlerimiz açık, uykudaymış gibi,
Dolaşırız bu sonsuz labirentlerde.

Rüya gibi geçer zaman,

Bir tren garında beklerken seni,
Gözlerim daldı geçmişe yeniden.
Hatıralar doluştu gönlüme,
Eski bir aşkın hüznü var içimde.

Seninle geçen o günler ne güzeldi,

Bir damla düşer pencereye, sen gelirsin aklıma,
Her biri bir özlem, her biri bir hasret, getirir bana.
Yağmurun sesi, senin sesin gibi gelir kulağıma,
Her yağmur damlası, seni getirir diye beklerim sabırla.

Bir umut yeşerir içimde, bin hasretle sarılır,

Bulutların üstünde olmak isterdim sonsuza dek,
Uçsuz bucaksız gökyüzünde, hafif ve serin.
Dalgasız bir deniz gibi, huzurlu ve sakin,
Maviye karışan beyaz hayallerde, sonsuz bir anın içinde.

Her gün doğumunda, güneşin ilk ışıklarıyla,

Gelip geçen zamanın izlerini sileyim,
Yorgun ruhumu hafifleteyim diyorum.
Bırakıp ardımda yükleri, ağırlıkları,
Bu sefer giden ben olayım, diyorum.

Gözlerimde biriken tükenmişlik hüznünü,

Gecenin karanlığında yol alırken,
Gönlümde ağır, dertli yük varken,
Yalnızlığın soğuk nefesi eserken,
Çaresizim diyorum, yine de duymuyorlar.

Bir umut ışığı ararken göklerde,

Değersiz her şeyden vazgeçtim ben,
Yürekten yüze, derinlikten derine,
Bir yolculuk bu, kendime doğru,
Ne varsa sahte, artık hep uzak.

Yalandan dostluklar, sahte gülüşler,