Can şu ölümlü dünyada,
Ölmeyen bir zaman kalır.
Her varlığın sonu varda,
Bitmeyen bir zaman kalır.
Şu dünya malına kanma.
Savaş ölüm fabrikası.
Sağ girersin ölün çıkar.
Kocaman iki kapısı.
Tüm girersin unun çıkar.
Makinenin gürültüsü.
Zaman denen kel ihtiyar
Senin bir sahibin yok mu
Ey sonsuz evrene muhtar
Evvelin ahirin yok mu
Dur durak ne bilmez misin
Dünyada benim bildiğim,
Gam keder yedi ömrümü.
Bilemedim de gülmeyi,,
Dert kahır yedi ömrümü.
Hayat bana gülecekken,
At gönlündeki gamı,
Gam yıkarmış adamı,
Ağlama ziyan olur,
Ömrünün şirin demi.
Kaçma güzel gel beri,
Dünya da Karun olsan da
Aslolan insan olmaktır
Şahım sultanım desen de
Aslolan insan olmaktır
Büyük adamım desen de
Bir Karadeniz türküsü,''Bu dünya bir pencere/Her gelen bakar gider''der.
Büyükçe bir kitabın özeti gibidir bu dizeler.İnsanın içindeki yaşama tutkusunu kışkırtıyor sanki.Oysa pencerenin önünde uzun uzun bakabilmek kadar,nasıl bakacağını da bilmek gerekiyor.Boş yere kalabalık etmeden,daha güzel bakmasını bilenleri engellemeden.Kimin için,kime,neye,nereye,nasıl bakacaksınız?
Dirseklerinizi hayat penceresine dayayıp seyre daldığınızda,yüreğinizde,beyin kıvrımlarınızda ve aklınızda nasıl bir kıpırtı his edeceksiniz,bakışlarınıza değen dünyaya bilincinizde nasıl bir yer bulacaksınız?
Hayata ve insana nasıl bakacaksınız?
Yoksa ''nasılsa bir bakıp gideceğim...şaşı olsam ne çıkar''mı diyeceksiniz?
Şiir bu pencereden buğusuz bakmanızı sağlayacak araçlardan biridir.
Aklım vazgeçti de senden
Peşinden koştu bu gönlüm
Yıllar oldu gittin benden
Yollara düştü bu gönlüm
Oy gönlüm ....oy gönlüm
Dağları aştı bu gönlüm
Kişiyi mücevher pul insan etmez
Cevheri insanın özünde gerek
Mutluluk bir duygu dışardan gelmez
O duygu kişinin gönlünde gerek
Yar dediğin sevgisiyle bel olur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!