Çok bunaldım!..
Aşksızlıktan ya da o enerjinin yoksunluğundan.
Yaşanmamışlıklar insanı dürtüyor:
Ya-şan-ma-mış-lık-lar...
Çok kötü yahu!
Kendine gel!
Tıpkı sabah uyandığımızda
Yüzümüze vurduğumuz su gibi
Kendine gel!
Havluyla ne kadarını silebiliyorsun?
Belki göz kapaklarını siliyorsun ama
Yanaklarından sular süzülüyor
Ve sen hâlâ kendine gelmeye çalışıyorsun,
Suyun serinliği yüzünde kalıyor.
Belki de o an suyun da enerjisiyle
Başka bir ışık yayıyorsun
Ve o ışığa kim konuyor bir pervane gibi,
Dönüp dönüp yanmayı göze alan
Bir pervane gibi
Kim o ışığın peşinden koşuyor?
Kayıt Tarihi : 3.5.2017 21:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!