Canan Özanaç Şiirleri - Şair Canan Özanaç

Bir annenin rüyasından;
''Bir haber uçmuş, Çanakkale civarından,
Bayrak mahzunmuş, boynu bükük
İçi çekilmiş,
Gönderinde seğirip dururmuş...
Toprak büzüşmüş,

Sanmaki bildiklerim hayattan ibaret
Yerin yedi kat dibinden, miraca dek...
Çok biliyorum çok...
Mesela nasıl bıçaklanır gece
Nasıl kurban edilir ayın ışığı
İyi bilirim...

Aldığımız her nefes zifir zindan bir leke gibi yapışırken ruhumuza,
Biz ille de bir gelecek diye yapıştık hayata..
Unuttuk, unutturulduk....
Ne zaman böyle yağsa bulutlar
Bir Cemal Süreyya şiiri fısıldardı rüzgarlar
Ciğerlerimize yapışan o toprak kokusunu,

Sözlerinin feri kesildiğinde, seni bir tek sığındın şiirler anlar...

Mezardan çıkarıp bir ceseti öpmek ister mi insan?
İstiyor iste.
Kaç kez gömersen göm, öldüremeyince
Ölmüyor iste

Yoktun;
Hem ayaz, hem zifir zindandı odam
Yokluğunun kara ayazında kaybolmustum
Çaresizlik girdi koluma
Kolkola koyun koyuna dolaştık bos sokaklarda
Yanıldım, şaştım

Tende can neye yarar.
Canda canan olmayınca.
Hadi vaktidir;
Daya bıçağı boynuma...
Bula ellerini kanıma
Tekbir senden, titremesin elin.

ve anladım ki;
rüzgar olsan yaprağımı titretmeye üşenirsin

oysa tam kalbinden içmeli şiirleri
kana kana...
kalbin aynasından bakmalı hayata

Ya sabır cekti kadın.
Duvarlara çizdigi çentikler
Dudağindaki ısırıklarla yarışırken.
İçinden çıkılmamış "dünler", yarınların içine
işler
Çıkacaktı dünlerden..

İlk aşkım
Gözümde parlayan ışığım
Babam, merhaba!
Elimde yoldaşım, dertdaşım
Sana günün yirbeşinci saatinden
Yılın beşinci mevsiminden yazıyorum

Bir çift kumru çeldi aklımı
İki dal çer-çöp toplamayı becerememişim
Çelimsizmiş ellerim
Tırnaklarımı kaderin ciğerine geçirememişim
Ya Rabbim irkildim...!
Madem ki buharlaşmaya başladı kirpikler,