unutulmuş ne çok şey var hayatımızda
kırık bir kalp
gözyaşı
kurumuş bir çiçek , kitap arası
değeri yokmuş eşya kadar insanın
unutmak örtüsüymüş hayatın
Hiç şaşmadım desem
Şaşar mısın !
Öylesi bildiksinki
Acıtmaya meyilli
Öylesi deli
Ve ben
Uyur uyanık bir gecenin sabahında
Tatlı bir telaş sarar mı insanı ?
Sardı .
Özlemin vakti saati yoktur
durgun yorgun bir akşamda
ansızın kapına geliverir
burnunun direği sızlar ,
yüreğin ılık ılık ağrır
gözlerin doluverir
Özledim ...
Avuçlarından gülümseyen çiçekleri görmeyi
Özledim .
➹⁀ Özleyemezmiyim.. !
Sadece SEVİYOR çıkan
bir papatyayım.
Sevmeyi bilmeyenlere
Sevgiyi öğreten ..!
Diğer çiçeklerin albenisini umursamaz papatya
Sevgi doludur
ve bir tek ona sorarlar
Kendinizi kahveden mahrum etmeyin
Gelsin pazar kahveleri muhabbettir şekeri
Günaydın
Işte yine anılarla dopdolu bir pazar sabahına uyandık..
Hadi hadi koşun koşun açın sayfa sayfa Çocukluğunuzu
İnanın onlarda hasret dokunuşlarınıza
sizin özlediğiniz kadar hasret kaldılar sarılışınıza ..!
Ya sen bulunmak istermisin ..!
Elbette.. İlk bulduğun gibi!
sen öyle san
senden habersizliğim acıtır canımı
duam oldun dudaklarımda
ölümdür kavuşamamanın adı
ölüm ,
çoktan çalmıştı kapımı
ah bende ki umut olmasa !