Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Bakmayı bilmeyen göz,
Duyduğunu anlamayan kulak,
Söylemeyi bilmeyen dil,
Yalan karşısında kızarmayan yüz,
Sadece karşısındaki seni, beni değil,
Kendini aldatır.

Bir olan tek, ilah sensin.
Senden gayrisi çok bilinsin.
Senin ne evvelin, ne sonun var.
Her şeyi yaratıp var eden, bir tek sendin.

Sen yarattıklarının hiç birisine benzemezsin.

Her gün kendime söz veriyorum.
Bir daha aramayacağım diyorum.
Onu unutup kurtulacağım diyorum.
Ama bu nasıl bir aşksa, aklım hiç almıyor.
Kalbime laf anlatsam, gönlüm beni dinlemiyor.
Nefesini hissedip, Sesini duymadan yaşayamıyorum.

Biz, Atatürk çocuklarıyız.
Bilgi çağına koşmalıyız.
Dünya ile yarışmalıyız.
Bizde çağdaş yaşamalıyız.

Biz, Atatürk çocuklarıyız.

ATEŞİM OL

Duygularım tarumar olup savrulurken rüzgârda.
Gel tek tek toplayıp, saçının her bir teline, as beni.
Kuruyan dudaklarımı, sarsın yanan yüreğinin ateşi,
Gel gökyüzü ağlayıp söndürmeden ateşini, öp beni.

Tutsan nefesini
Saysan da gençliğini hiçe,
Yıllar geçmek bilmez,
Hiçbir zaman.
Boş yere.

Gün battı akşam oldu.
Yandı bütün sokak lambaları,
Kapatıldı pencereler, çekildi perdeler,
Ben yine pencerem de yalnız kaldım.
Yüreğim yanıyor, nerdesin ey sevgili.
Gelmeyeceksen söyle, bırak öleyim.

Can dedim,
Canımda can aradım.
Bunca yıl harcadım.
Aradığıma ulaştım.
Ama ben yaşlandım.

Sana esir olmuş duygularım, aşkınla yüreğimi yakıyor.
Yanan yüreğim ateş topu olup, bütün bedenimi sarıyor.
Sevdanla sarhoş olan deli gönlüm, aklımı baştan alıyor.
Söyle sevgilim, şimdi ben bu sevdadan, bu aşktan nasıl kurtulurum.

Unutma ki, seni ben, ölene kadar sevip, bekleyeceğim.

Sebebi de;
Çok şükür, Tanrım,
El, kol, bacak,
Saç, kaş, baş.
İyi kötü, bana yetecek kadar,
Alta çarık,