Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Gel uzatma be dostum.
Sen de sev, sevil, insan ol, yaşa ki,
Kul yanında hatırın,
Allah yanında kadrin kıymetin olsun.

Yoksa yaşadığın bu hayat,

Tutundunsa bir ele,
Huzur içinde
Mutlu yaşamak varken
Köşe bucak kaçıp saklanarak
Huzursuz ve mutsuz yaşamak niye.

GECE

Öyle bir gece isterim ki,
Yıldızı ay,
Ay’ı güneş olsun.
Hayali gerçek,

Gürleyen gök gürültüsünde,
Hayal kurmuş,
Gökte uçuşan tüm kuşlar.

Savrulur yerde
Tüm çiçekler,

Uykusuz gecelerde ayım, yıldızımsın.
Gökte asılı duran güneşim, ışığımsın.
Gündüz bahçede bağım, gülümsün.
Yüreğimde sevgin, gönlümde aşkımsın.
Sen benim dünyada tek sevgilim, tek kadınımsın.

Doğan güneş, her gün,
Benliğimizden silerken,
Gamı, kasaveti, kederi, elemi…
Güneşin yedi rengi
Her sabah siler,
Gecenin karasını

Ne bu karamsarlık, ne bu hüzün,
Sanki her günün gece, yok gündüzün.
Parlayıp gözlerin, gülmek için yüzün.
Neyi bekler ruhun, yok mu senin ışığın.

Sen bu dünyayı hep böyle karanlık,

Daha dün görmüştüm güneşi, tan yeri ağarırken ufukta.
Bu gün ne çabuk yorulup akşam kızıllığına büründü yamaçta.
Daha bir gün olsun, dilediğim hayatı yaşamazken ben.
Bu kır saçlı baştan kaç yaz, kış gelip geçti, bilmem ki.

Gök kuşağı rengi bakışlarım, kaybolup gidiyor halimde,

Ey Hak’ın kulu, gel aldanma dünyaya, ver kulun/kulunun hakkını.
Adeletinden önce herkes insan olduğun için sevse de seni.
Hak adına adaleti yerine getirirken, vermezsen kulun/kulunun hakkını,
Hak soğutur yüzünü, sonra şeytan dışında kimse sevmez seni.

18.12.2012

Bir ilah gibi,
Kendi güzel, yüzü güzel,
Tatlı dilli, güler yüzlü,
İki dirhem, bir çekirdek,
O güzel kadınlar.
Hani nerde?