Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Beni terk edip gideceksen eğer,
Kalmasın bende senden hiçbir şey…
Al hepsini sil süpür götür.
Boşalsın seninle dolu olan,
Tüm duygularım.
Sonra beni kahredip öldürmesinler.

Gözlerim yorgun,
Kirpiklerimde hatıralar.
Kulaklarımda rüzgâr,
Şakaklarımda ak.

Yüreğimde yorgunluk,

Sen,
Şimdi,
Güle oynaya
Gönlünle gitmezsen
Sevgilinin kollarında
Aşk dolu

Sakın..!
Bakma gözlerime öyle,
Korkak, korkak.
Sanki
Güneş sönmüş,
Sen karanlık dünyada

Seninle göz göze geldiğimiz anı hatırlıyor musun?
Allah seni bana, beni de sana yazmış, biliyor musun?
Düşümdeydin dün gece, ben damat sen de gelin oluyorsun?
Dilerim Mevla’dan, ahrete kalmadan, benim olursun.

İki evlat sıcak bir yuvanın, özlemini sen de duyuyor musun?

Tut, sana uzattığım ellerimi,
Boşlukta kalıp sallanmasınlar,
Boş yere.
Sonra sana olan sevgi ışığım söner.
Sevgisiz kalan yüreğim üşür.
Düşer yere.

Gözlerini gözlerimden kaçırıp
Ellerini, ellerimden sıyırıp
Gidince sen benden,
Bende ardın sıra gidip bititim.
Soğuyan bedenimde, taşlaştı yüreğim.
Doğan güneşim doğmaz oldu.

Kime ne diyeyim.
Kendimden başkasına
Sözüm geçmez ki,
Birine bir şey diyeyim.
Ya sonra
Tutulmazsa sözüm.

Ey çocuk!
Ağustos olmadan,
Ömür dolmadan,
Sende; Ye, iç.
Oynayıp, koş, yaşa.
Hiç yorulup bıkmadan.

EY ÇOCUK..!

Şimdiden,
Sen çek resmimi.
Ben ölüp gidersem,
Şayet..!