Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Ey kulum,
Oku, yaz, öğren.
Çalış, kazan, ye.
Verdiğine şükret.

Vermediğine sabret.

Ağlarken düşte yüreğim.
Dün, bahar ile yaz geldi geçti ömürden,
Bu gün elleri kınalı sonbahar girdi.
Benden habersiz,
Kızarmış yüzüyle, gönül kapımdan.
Kaçırdım fırsatı,

Sevdim,
Sevenim yok.
Gönül verdim
Bilen yok.

Gitmiş ömrün

YILKI

Ey deli gönül,

Nedir sendeki bu hırçınlık,
Bu aşk yarası,

Yüreğimde sevgin, gönlümde aşkın iz yaptı, sen bunu biliyor musun?

Seni görmesem de seviyorum, delicesine sana aşığım biliyor musun?

İnan bana bu sevdanın, bu aşkın yüreğimdeki izini, bir tek kara toprak silecek.

Sevgilim,
Batmasın diye,
Gözlerimdeki resmin.
Yüreğime sevgini sardım.
Gece gündüz hep seninle avunurum…
Ufukta kaybolsa da,

Doğan güneş,
Her gün,
Dünyamızı aydınlatıp
Bize hayat verirken,
Yedi renkli ışığıyla,
Duygu ve düşüncelerimizi yenileyip,

ÖZLEM

Ne güzeldi,
Çocuklukta anamın,
Sıcak kucağı.
Hiç doymazdım.

Biz Türk'üz, bu topraklarda ezelden beri doğar, yaşar, ölürüz.
Kara toprağın bağrında, binlerce şehit yatan candan özümüz.
Türk'ün güvencesi, her biri Mustafa Kemal olan, askerimiz.
Millete, Atamıza düşmanla savaş için var, namus sözümüz.

Herkesin dünyasını, bilmem ama
Benim dünyam; Bazen iki gözümün gördükleri,
Bazen düşte görüp, yoramayıp, hayal ettiklerim…
Bazen bir sevgilinin, dizine yatıp, gözüne bakıp gördüklerim…
Bazen de bir çocuğun, yüreğinden okuyup, gözünden gördüklerim…