Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

İNSAN DEĞİL


İNSAN DEĞİL

Hayatımda bir kere çok büyük bir hata ettim.

KEŞKE YAŞAMASAYDIM AŞKI,
SENİNLE DERİNDEN

Dün seni görünce aniden,
Kalbim duracak oldu birden,
Canlan zihnim yeniden,

Ömür dediğin şey,
Üç gün değil mi?
İyi, kötü,
Biri geçti.
Biri bu gün,
Biri de umut, değil mi?

Tarihte hepimiz kardeştik.
Acı da kıvançta birleştik.
Hep beraber tarihleştik.
Şimdi neden kalleşlik.

Adem'den bu yana var insanlık.

Karanlığın koynunda yeşerip açarsın.
O güzel gözlerinle sen bana baktıkça,
Gönlüme umut olup, ruhuma neşe saçarsın.
Seni andığım her an kulakların çınlasın.

Karanlıkta korkularımla yalnız bırakma beni,

Kutsadığım Kadın

Beklerim sabahı,
Güneş doğsun,
Kuşlar ötsün,
Çiçekler açılsın.

Yüreğimden önce,
Toprağa düşmüş kar.
Ben gitmeden önce,
Her yeri etmiş beyaz.

Daha dün her yer karaydı.

Daha doymadık,
Ne sevgiye,
Ne hayata,
Ne aşka,
Ne yaşama.
Nerden çıktı,

Kadın


Kadın var.
Gül gibi.
Kalbi temiz.

Kadın
Karşımda hayalin,

Aklımda adın,

Seni seviyorum