Çağdaş Durmaz Şiirleri - Şair Çağdaş Durmaz

Bir güneş özlersin önce,
hani o kimselerin yüzüne bakamadığı,
hani sıcacık yapan ,ısıtan içini,
hani o sadece senin sanıpta,
bakmasını bilen her insanın ,
gökyüzüne doğandır aslında...

Can sıkıyor ,tatsız tuzsuz nefes alışlar...
Gözlerde nem giderek artıyor,
fırtına arasında bir gemi gibi serhoş bakışlar...
Birşey yapmalı ama ne?

Uzağın en ücra köşesinde düşe yatmış umutlar,

Gece çekilir göğün yüzüne,
mateme dalar güneş,
bir durgunluk olur hayatta,
adı insan yorgunluğudur,
paraya kıyasla verilen savaşta...

Yılların eskitemediği dost gibiyim bu gece,
bir yanım nasihatta alıngan gençliğimle
bir yanım demde ,
dert edilmiş ne varsa döküyor içini bir yanım
bir yanımsa eksiğimi tamamlama telaşında

Çıkmaz denilen her sokak,
sevdaya çıkar oldu bugünlerde...

Ne gariptir ki ,
sokak denilen her çıkmazın merkezi sensin...

Nasıl ki maddenin üç hali var ise cümlenin de üç hali vardır. Bir cümle kurarsınız , karşınızdaki insanı ağlatır. Kurduğunuz cümle pozitif ise mutluluktan ağlar , negatif ise üzüldüğünden ağlar. Pozitif ya da negatif cümle kurmak sizin elinizdedir. Bu cümlenin sıvı halidir ve insanın gönlüne akar...

Bir cümle kurarsınız ,karşınızdaki insan kaskatı kesilir , sizden hiç beklemediği bir cümledir. Kurduğunuz cümle pozitif ise bir süre sonra karşınızdaki kişi boynunuza sarılır sevinir , negatif cümle ise bir daha asla size güvenmeyecektir. Bu cümlenin katı halidir insanın kalbine saplanır...

Bir cümle kurarsınız , karşınızda ki insan havalara uçar mutluluktan, ruhunu okşamışsınızdır , kendini bir kuş zanneder kanatlanıp uçmak ister. Bu cümlenin negatif yada pozitifliği karşınızdaki insanın bilinci ile alakalıdır. Hak edilmemiş bir iltifat gibi görür bazı insanlar hafif bir tebessüm ile karşılar sizi , nezaketlidir. Bazı insanlar ise üzerine giyer balondan elbisesini uçar gider bir daha yakalayamazsınız onu, çünkü siz uçurmuşsunuzdur sözlerinizle. Bu cümlenin gaz halidir ve insanın ruhuna işler...

Gün yüreğe batar,
ufka karanlık çöker,
yalnızlığın alacakaranlık sohbetinde,
körebe oynar düşünceler,
günahlar sobeler sürekli seni,
tek tesellindir insan olmak,

Kalemin şiire durduğu saatlerde,
neden akıl hep sende takılı kalır,
ve neden dertlere yorgan olmaz gece,
yorgan uyku denilen dert olur...

Yürümek lazımdır bazen ,
diken denilen yoları,
batmalı ve acıtmalı insanı,
değer denilen uzuvları...

Pervane olsada gece gündüze,

Bir mısra olası gelir bazen insanın,
kervan yolda düzülür hesabı , hazırlıksızsındır da
cebindeki kelimelere güvenirsin ya,
işte aynen öyle dökülüverir kalbin avuçlarına
sözlerinle ağlar gözlerinle yazarsın....
Kimi zamanlar vardır hani,