Çağdaş Durmaz Şiirleri - Şair Çağdaş Durmaz

Uzayan hedeflerim
sebebsiz sebeblerim var benim
Ağlamanın gözkapaklarında avutulmuş
gözyaşlarım...

Sonbaharın,

Bir garip öldü bu diyarda
Anadan ayrı yardan yanık
Bir türkü dolaştı ağızlarda
Büsbütün hasret kokuyordu
Topladılar zavallının
Birkaç parça eşyasını

Islıkla protesto edilen yalnızlıklarım oldu benim
Yitik saat sesinden ürken
mısralar doldu yüreğime...

Sonra balığım vardı
dibi dünya olan kavanozda...

Adını gizleyemedim hiç yüreğimden
Nezaman ansa, içimin acısı ondandır...
Ondandır burukluğu duruşun,
ölümün isyanıda ondandır sıkılsada kurşun...

Adını gizleyemedim hiç Tanrıdan

Ben ölürsem,
hiçbir kelime şiirlerde hapis olmayacak,
özgürlük daha yüce bir anlam ifade edecek,
asılmak kelimesi artık ölümü hatırlatmayacak mesela...

Ben ölürsem,

Şiir dediğin,
sen gibi olmalı,
aşka yazılırken,
yüreğe kazınmalı...

1.BÖLÜM -KİMSİN SEN?

Ağır adımlarla ilerlediği sırada karşı kaldırımda öylece duran yaşlı adam dikkatini çekti.Beyaz saçları balıkçı beresinin altından yaşanmışlıkların eskitemediği yorucu yollardan geçtiğini belli edercesine ufuk çizgisine asılı kalmış gözlerinin üzerine düşmüş,dudağının ucundaki sigarasını içen yaşlı adama doğru yürümeye başladı.Adamı tanımıyordu fakat ayaklarının adım atışındaki telaşa anlam veremeden bu heyecanın sebebini çözmeye çalışıyordu.

Karşı kaldırıma nasıl ve ne şekilde geçtiğini daha anlayamamıştı ki derin ve mavi bakışlı adamın tam karşısında buluvermişti kendini.
Yaşlı adam;

Gözlerin sanki bir gece
Sayıklatır adını hece hece
Karanlığa aydınlığı saklar
Çözümsüz bir bilmece...

Gözlerin bir hançer gibi

Bir göz bukadar mı yakışır siyaha ?
Herbir zülfün teline sevdamı asmışım
nutkumu tutuklamış bakışların,
suskunluğumun adı aşk olmuş bilesin...

Hadi gel diz çök insanlığına,
birtek o kurtarır seni dünyada ,
hem de ahir denilen zamanda...

Bil ki son dileğin bu olacaktır tanrıdan,
insanlığını unutarak yaşadığın günlerden utanırken,