Çağdaş Durmaz Şiirleri - Şair Çağdaş Durmaz

Bir ülke ki,
aydınlık mahkum olmuş,
karanlık ise hakim,
milad olmuş gelenekler,
tarih ise bitap,
İnsanlık gölge olmuş ,

Üzgünüm hayat beni kaybettin,
git sen geç dalganı denizle,
hatta rüzgara üfle öfkeni,
estir fırtınanı çölüne...

Üzgünüm hayat beni kaybettin,

Vakti geldi hasat mevsimidir rüzgarın,
bir fırtına biçimi ömürdür,
rüzgar eken için zaman,
vakti geldi yakındır kıyam...
Ömrü önceden biçilmişlerin vaktidir,
kalkıp gitmek bir elzem,

Bir ambar dolusu yalnızlık biriktirdim kendime ,
yalnız kaldığımda harcarım diye,
kuş kadar ömre iki kanatlık özgürlük diktirdim ,
özgür olduğumda uçarım diye,
dert denilen paydadan pay ayırdım mutluluğa,
mutlu olduğumda çözerim diye,

Vazgeçmek olmaz ey gönül,
geçmek candan,
yaşamamış demektir hayatı,
özünde erkeklik var bu duruşun,
hele bir hatırla tadı neydi o gülüşün...
Vazgeçmek olmaz ey gönül,

Nerde hani o eski zamanlar,
gözümden bile sakındığım bilyelerim nerde
İpinde atladığım uçurtmam,
özgürlüğünde sallandığım salıncak,
nerde hani o arkadaş kokusu kucak kucak...
Hani nerde hayalimdeki ben,

Yapma çocuk ,
girme şu kaptanın seyir defterine,
ağlatır seni zalimoğlu insansın diye,
sen ağlarsın ben yanarım...
Benim yaralarım yeter bana çocuk,
ilk nefesi aldığında ağlarsın ya,

Yüzümüz kalmadı yaşamaya,
cadde cadde, sokak sokak,
düşmüş insan yüzleri,
suretler donuk , benizler soluk,
kimsesizliğin dem tuttuğu bakışlar,
el versen , yüz yok el sürmeye,