Çağdaş Durmaz Şiirleri - Şair Çağdaş Durmaz

Asırlara kafa tuttun
Bir verdik bin doğurdun
Yağmuru yetersiz buldun
Gözyaşıyla suladık seni...

Ölümü yaşam bildin

Acaba bilirmisin sevmediğin birisinin
iticiliğindeki çekiciliği
Gördün mü ki o gözlerini çok beğendiğin güzelin
gözleri ardındaki görme özürlülüğünü
Hiç düş kırığı geceler yaşadın mı
Cam kırığı gözlerde buluştun mu hiç

Gökyüzü babasıdır, elinden ne gelirse esirgemez verir
Toprak ise anası,sımsıkı sarılmıştır köklerine
Ağaç bir ailedir meyveleri de çocuk,
Dallarının en uç kısmı bile beslenir anası topraktan
aldığı güçle

Karanlıktı düşlerimde kaybolmuşluğun sonu
gece gizliydi karanlıklar boyu akşamlar
ve sen sebebtin yalnızlığa...

Gece misafirimdi hüzünbaz akşamlarca
Ağlatırken beni anlatırdı seni

Ellerim ellerinin kader çizgisine dokunduğunda,
korkma sakın boğulur diye,
ellerinin heyecanının terinden...

O ter ki emeğidir aşkın,
tıpkı alın teri kadar kutsaldır,

İki liralık hayalle,
satın alıp dünyayı,
ulan bi çıksın seni yaşatıcam be der,
zenginliği satmaya yer arardık,
çünkü biz dosttuk...

Kaç mevsim geçer bilinmez
Kaç takvim yaprağını eskitir bir ömür
Gözler ufuklara daldıkça derin mabedinde zamanın
Anılar kıyılarına vurur gözpınarlarının...

Ömür artık sondur mevsim ise sonbahar

seni gecenin tüm çıplaklığıyla
karanlıklar ötesi sessizce,
derinden bir uykunun kolarındayken seyretmek,
buğulu camlara sevdayı çizmektir aşk....

Yanındayken bile özlüyor olmak gibi

Seni ilk gördüğümde kitap gibi kız dedim
Tam kalemime göre...


Ne ben okumaktan vazgeçtim o kitabı,
Ne de sen vazgeçtin aşkı anlatmaktan….

Kaderim değilsin ama
En büyük KEDERİMSİN...
Ben sana daha ne söyliyeyim ey aşk...............