Cafer Taşkın Şiirleri - Şair Cafer Taşkın

Bir dağ şantiyesinde iki kişiyiz
Tüm işçiler bayram tatiline gittiler
Babam ve ben kaldık, bekçiyiz..
Yemekhanede bir teyp var
İçinde bir kasetçalar..
Ses çarpıyor yüreğimin sızlayan duvarına

Bu gece yine yol aldık anılara
Anılar küllendi al al oldu
Korlaştı o günkü gibi hayalimize
Hâlâ canlı ve görkemli olan
Ah! .. O köy ve o insanlar
Dürüst, içten ve sımsıcak yürekli

Sizleri savunmak, anmak onurdur,
Yaşıyorsunuz milyonların gönlünde.
Halit ağabeyiniz de yanınızda
Yoldaşlarını savundu son nefesine kadar
Ne mutlu ona ki sizinle attı yüreği
Sizleri düşleyerek verdi son nefesini

'Ben hayatta en çok babamı sevdim...'
Ah! CAN Babanın bu dizeleri yok mu? Beni benden alıp, gider...
Ama çok erken gittin babacığım, yarım kaldı sevgim...
'Baba' kelimesi başlı başına beni hüzne ve kedere boğuyor,
İçimden ağlamak ve kederlenmekten başka da bir şey gelmiyor..
Kaybettim seni 92 yılının o kötü yazında.

bunca yıl boşuna geçmiş
seni gördüğümden beri
çok şey değişti gülüm
apayrı bir insan oldum sanki
kendimi yeniden tanımladım
aşk değiştirirmiş insanı

mutlu haberin geldiğinde
sevgi ile ışıldadı yüreğimiz
seni şu an göremezsek de
ismini anar, uzaktan severiz
yaşama dört elle sarıl sen de
sesinde çığlığında sevgi çağlasın

-17 ağustos 99 depreminde yitirdiklerimize-

baktığım her yer yıkımdır
pencereye çıkmıyorum eskisi gibi
dışarda güzel mi güzel bir hava
kızıla çalan bir güneş doğmakta

Dünyayı var eden sırrı Haktır
cümlesinde bir izi var erenler
yaratılan bütün canlı-cansız
Hak'tan bir nişanı var erenler

Adem ile Havva'dan beri gelen

yine bu akşam hüzün dolusuna tutuldum
yalnızlık ve çaresizlik çok korkunç
oldum olası üzüntülere borçluyum
gönül sızımın sonu gelmez kardeş

hep zoru başarmanın çabası

yokluğunun bilmem kaçıncı günü
ne acılar çektim kim bilebilir
kaç kez gidip-geldim ölüm çizgisini
her şey bomboş geldi gözlerime
yaşam o kadar zor geçiyor ki
ne tadım, ne de tuzum kaldı