Küçük bir ilçede büyüyen yüreğinde birikenleri şiirlere akıtan bir genç.
Yoruldum
En çok seni okudum,
Evde, sokakta, okulda, ücra bir köyde.
En çok sana sarıldım, seni öptüm.
Küçük bir çocuğun yüzündeki sevinç,
Baharın ilk ışıkları oluverdim.
İnsan baharı bekler sonbaharda
Yağmurla birlikte akıtır tüm acıları
Mevsimler geçer uzun uzun seyreder limanında derin mavileri kalbim
Sen oldun hep başkası yalan
Hala çok seviyorum desem anlar mıydın beni?
Gecenin koynundayım,
Seninle birlikteyim
En güzel renkler içindeyim
Ben hala derdindeyim.
Sen benim en derin kuyum
İhanetle suçlar gözleri
Bilmez yokluğunda yalnızlığıma yalnızlık kattığımı
Gözlerinde kirlenir, gözlerinde temizlenirim
Ellerinde aşkı tadar
Dudaklarında nefes alırım
Saçlarının bukleleri kıvrılır kıvrılır kıvrılır
Kelimeler yetmiyor
Hissetmek gerek seni
Yavaş yavaş karışırsın kanıma
Sarhoş olurum kokunla
Karlar yağdırır bakışların içime usulca
Bir bahçe kurdum senin için
Pencerende kuşlar dizilmiştir şimdi,
Ufukta bir aşk seni kucaklamış.
Bir umut saklamış gözlerin,
Akacak yaşları... Bu kalp sensiz kirlenmiş.
Bir yanım amansız bir telaş,
Artık kimse kimseyi sevemiyor öyle
Kimse çekmiyor sevgilisinin yasını
Bilinmez belki suyundan belki havasından
Bizim sadece derin nefeslerimiz kalıyor geriye
Bu adi düzen içerisinde bana kalan karanlık gecelerde ki kokuna duyduğum özlem
Saçlarının dağınıklığından gözlerindeki yakıcı alevlerden kalbime nüfuz eden bir hasret
Beni Affet
Acının en derinlerindesin,
Ruhum seninle birlikte hissediyorum.
Bu okuyacağın son şiirim,
Umutlar bir bir söndü içimde.
Yokluğuna o kadar alıştım ki,
Gülüşlerinin sıcaklığını unuttum.
Bir başka insana dönüştüm,
Sevgi sözcükleri tozlu raflarda eskidi.
Biricik, bir o kadar amansız sevgilim,
Sessizdir;
Bir o kadar da ağırdır omuzlardaki özlem.
Yollar ayrılır, kadim gerçekliğe böyle yazılır,
Nasıl gidilir bir insandan?
Ben en çok giderken tanıdım seni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!