Bilal Esen Şiirleri - Şair Bilal Esen

Çocukluk gençlik derken baktım ki ömür bitmiş
Yol göründü çaresiz bileti alacağım
Göz açıp kapayanda gördüm ki zaman gelmiş
Elden ayaktan düşünce ben ne olacağım.

Seni sevdim seveli dünya bana dar oldu
Kalmadı ağzımda tat zehir ettin aşımı
Baharım kışa döndü hayatın rengi soldu
Sen kasap ol ben kurban kes gövdeden başımı.

Sahte aşklara kandın gerçeği bilemedin

O Kişi Kendini Bilir.!
Şiir diye yazmışsın saçma bir mektup
Yalan dürüstlüğe olmuştur mağlup
Ağzımı açtırma olursun mahcup
Bak sakın ha benle yarışma cahil.

Günlük yaşam olmaz ileriye bak
Ana baba kardeş kaybolur oğlum
Elde kalmaz bir şey dön geriye bak
Yüreğin yanarda savrulur oğlum.

Niçin soğuk soğuk bakıyorsun öyle gözlerime
gül diyorum gülmüyorsun,
konuş diyorum konuşmuyorsun!
niçin cevap vermiyorsun sözlerime?
neden kaşlarını çattın ki öyle

Ey topraklılarım bu haller nedir
Varsa hata kusur bende bileyim
Anlatın suçum kabahatim nedir
Hiçbir günahım yok tanrı şahidim.

Selam sabahın yok havanız batsın

Riyakâr Evlada!
Anayla babayı ayıran evlat
Bir birine düşman olsun istersin
Sende de var iki tane kız evlat
Eden bulur elbet bunu bilesin.

Üzülürsen eğer bana dert olur
Coşkun derelerde akan olurum
İçin için yanar közde har olur
Boynum büker sana kurban olurum.

Konuşmaktan kaçma ben seni üzmem
Densizlik yapmam ben haddimi bilirim
Olamaz duaya âmin de demem
Hata kusur varsa özür dilerim.

Nedendir son zaman uzak kalışın

Anamdan doğduğum günlerden beri
Hiçbir gün gülmedi şu masum yüzüm
Geçmişi gün ve gün düşündüm geri
Yalvarıp yakardım değmedi sözüm.

Böylemi hayatın kanunu bilmem