Sensizliğin rengi 'siyah',
tıpkı bu soğuk gece gibi.
Sensizliğin adı 'hüzün',
tıpkı sonbahar gibi.
Ve sensizliğin adı 'yok'
tıpkı sensiz ben gibi...
Dün yine sana bir şiir yazdım,
tek bir satırı bile okunmadı.
Notalara dökülmüş pek çok bestem var
kıyıpta kimselerce çalınmadı.
Tuale yaptığım resmin,
kalbime görünmez bir çiviyle asıldı.
Bir yılan kadar soğuktu o an yanındaki adamın koynu. Isıtmıyordu, mutlu etmiyordu sadece içindeki hayvanlığı bastırmak için ikisi de birbirini kullanıyordu. Bütün geçmişinin acısını çıkartırcasına adama kendini sunuyordu kadın; hiç utanmadan, sıkılmadan... Adamın gözlerinde sevgi yoktu, görevini yapıyor ve kadından çok kendini mutlu etmeye çalışıyordu. Saatlerdir yataktaydılar ama hala buz gibiydi yatak. En ufak bir şevkat kırıntısı dahi olmadan, aç iki hayvan gibi birbirlerini sahipleniyorlardı.
Sabahın ilk ışıkları yavaşça yatakodasından içeri doğru süzülmeye başladığında, yola çıkma vaktinin yaklaştığını anlayan kadın usulca çıktı yataktan. Üstüne hiçbir şey almadan, o kirlenmiş bedenini banyoya götürdü istemeden de olsa... Banyoya girdiğinde, gece farketmediği kadar büyük ve düzenli bir banyoda olduğunu anladı. Hemen lavaboya eğildi ve avuçlarının içine aldığı buz gibi suyu yüzüne fırlattı. Kendisine gelmeye ve gece olanları hatırlamaya çalışıyordu. Yüzünü yıkadıktan sonra küvetin kenarına oturdu, yüzünü avuçlarının içine alıp dakikalarca gecenin kırıntılarını zihninde birleştirmeye çalıştı. En son bara gittiğini, arkadaşlarıyla olduğunu ve sonra içmeye başladığını hatırlıyordu. En önemli zaman dilimi ise hala silikti. Tanımadığı bir adamın evinde sabahladığına göre, oraya nasıl geldiğini de hatırlaması gerekiyordu. Bu sırada ayağa kalktı, yıkanıp yıkanmamak arasında tereddüt etti ve ani bir kararla banyodan dışarı çıktı. Tanımadığı, o buz gibi adam yatakta derin bir uykudaydı hala... Sağa sola serpiştirdiği kıyafetlerini hızlı hızlı ve sanki yakalanacakmışçasına bir panikle topladı ve çabucak giyindi. Odadan çıkıp, kapıya doğru yöneldi, zihninde onlarca soru vardı ama en önemlisi orada ne aradığıydı...
Kapıdan çıktığında hiç de yabancı olmadığı bir sokakta olduğunu düşündü ama hala tam olarak kendinde olmadığı için nerede olduğunu kestiremiyordu. Hemen sokağın köşesinde duran taksi durağını farketti ve evinin adresini söyledikten on dakika sonra artık evinin önündeydi. İçeri girmeye korkuyordu, eşine ne söyleyecekti, bütün bir gece dışarda olduğunu nasıl açıklayacaktı? Hemen çantasını açıp anahtarı alıp almadığına baktı. Eşi, işinden dolayı onun eve geç gelmesine alışıktı ama bu kadar geç saate hiç kalmamıştı. Anahtarı kapıya taktığı anda kapı içerden sert bir şekilde açıldı. Genç kadın hem kokuyor hem de gece için uygun bir yalan düşünüyordu ama aklına hiçbir şey gelmediği gibi geceden kalma olduğu da her halinden belliydi.
- “ Ooooo hanımefendi nihayet evinin yolunu bulabildi.” Dedi kapıyı açan tok sesin sahibi adam. Genç kadın hiçbir şey demeden içeri girdi ve çok sakin bir şekilde
Kıskançlığın karanlık bulutları çökmüş
senin yüreğine,
ne yapsam da kurtaramıyorum ruhunu.
Denedim... olmadı...
Bir tutam huzur için çırpınan kalbim
daha bir kırılgan daha bir naif bugünlerde.
Şiir tadında bir aşk yaşadım seninle
acısı destansı
kafiyesi bozuk.
Nice dizeler anlamını yitirdi satır satır,
yeni baştan okudukça...
Niceleri ise ağlattı beni
Hazan yaprakları dökülüyor bedenimin dallarından
Ve geçen her güne ağlıyor gözlerim.
Oysa nasıl da delicesine sevmişti bu gönül seni
Nasıl da çıkarsızca istemişti, yarınları için yüreğini...
Ama olmadı, olamadı...
Sen gidersen eksilir bu ömür,
Kefensiz bebeler ağlar ardından,
Geçmişin hayaleti sarar tüm evreni
Ve ıssız topraklar gibi çatlar kalbim orta yerinden.
Kanarım alabildiğince
Ve yüreğim dağlanır yokluğunun acısından…
Yüreğimi bir kuşa verdim
kanadına koydu sana getirdi.
Birbirinden güzel güllerle bezenen
gönül bahçene davet etti.
Usulca girdim içeriye,
korkmadan, çekinmeden ve kimselere hesap vermeden.
Karalar bağladı gönül...
Yas tutuyor yürek usulca
ama sezdirmemeli kimseye hiçbir şey,
hissetmemeliler işlenen günahı.
Yeni bir heyecan başladı kalbimde...
Esen rüzgarın fısıltısıyla şenlenen,
Karaya vuran dalgaların şevkiyle perçinlenen,
Bir sanatçının naif dokunuşu ile biçimlenen
Uzakları yakın eden bir heyecan...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!