Kuzeyimde sen varsın
Güneyim yalan,
Geleceğimde sen varsın
Geçmişim yalan,
Gamzelerinde umut filizleri açarken,
Dünümde kalan anılarım yalan.
Sen de,
hüzün çiçekleri açtıracaksan yüreğimde,
Sen de,
Zamansız ayrılıklar yaşatacaksan;
sızlayan ve inleyen gönlüme,
Sen de,
Sessizliğin adını “sen” koydum,
Yalnızlığımın öbür yüzü yine “sen”...
Geceleri soğuk yatağımdaki boşluk da “sen”,
Anılarda kalmış hayallerimde de hep “sen” varsın...
Güne umutla başlama sebebim “sen”,
ROL
Sonu önceden yazılmış olan bu filmin,
Senaryosunu beğenmesem de,
Her karesinde,
Profesyonelce oynuyorum.
Seni Seviyorum
Başkentin çetin geçen kışlarının kanıtı olan kar, günlerdir alabildiğine bonkör davranmış ve gri kentin sokaklarını beyaza boyamıştı. Her yer göz alabildiğine beyaz ve gökyüzü yağışın devam edeceğini anlatmak istercesine duru ve pembe idi. Tüm kent gecenin alacakaranlığı ile birleşen bu pembelikte yataklarında huzur içinde uyurken Bülent ise kararmış dünyası ile baş başa bir başkent sokağındaydı.
Dizkapaklarına kadar gelen kar hem bedenini hem de ruhunu donduruyor ama içinde yanan ateşi soğutmaya yardımcı olmuyordu. Yalnız, mutsuz, çaresiz ve bitap halde, elinde bitmek üzere olan bilmem kaçıncı sigarası ile sadece yürüyordu. Günlerdir beklediği hastane kapısından ayrılalı iki saat kadar olmuş ve sonunun nereye çıkacağını çok da önemsemediği tenha sokaklarda yürümeye başlamıştı. Düşünüyor, beyninin tüm hücrelerini kemiren o korkunç cümle ile savaşmaya çalışıyor ama bir türlü çıkış yolu bulamıyordu.
Sen Ey Güzel Sevgili,
Ağır aksak sevdaların gölgesinden uzak,
sürgün yemiş hüzünlerin yarasından arınmış,
kekremsi, nahoş, buruk ayrılıkların inadına;
hoş geldin yüreğime...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!