Bir ayrılık rüzgarı yaklaşıyor uzaklardan.
Serin değil midir rüzgar normalde?
ılık ılık dokunmaz mı insanın tenine?
huzur vermez mi insana?
Ama bu rüzgar yakıyor tenimi,
acıtıyor canımı,
Bir söğüdün sakin gölgesinde dinleniyor ruhum,
yıkık dökük sevgilerin telaşından yorulmuş,
sadece huzura hasret...
Korkuyor bir yandan da,
o büyük ağacın koruyan dallarını kaybetmekten,
...hayat rüzgarında yalnız sürüklenmekten...
Bal rengi gözleri vardı sevdiğimin,
gamzeleri...
ve güneşe benzeyen yüzü...
Gülünce aşkı müjdelerdi doğa,
ağladığında yağmurlar eşlik ederdi...
Apaydınlıktı çehresi,
Kolay mı sanıyorsun?
Hergün görüp de seni,
istediğince konuşamamak,
dokunamamak ve
hissedememek seni...
Kolay mı peki,
Merhaba yüreğimin hüzzam çalan bestesi,
Merhaba günümü geceyle kardeş yapan zaman,
Merhaba acıdan nasibini almış gönlümün
En ücra köşesi...
Sizin için içiyorum bu akşam...
İçtikçe sızlıyor bedenim
Sevmiyorum sesindeki kırıklığı,
sevmiyorum geceyi yalnız taşımayı,
sevmiyorum,
istesem de sana dokunamamayı…
Koca bir ömür,
Seni;
beşinci mevsimi yaşar gibi,
kuşun kanadında yol alır gibi,
sevdanın tüm renklerini yaşar gibi seviyorum.
Seni;
canımın ötesinde bir can gibi,
Ne kadar zor bir bilsen,
kaybetmek içindeki sevinci
ve
bir daha asla bulamamak.
Tam yeniden buldum dediğin anda
bir daha kaybetmek.
Bir yürek ki kırgın anılara;
Elinden şekeri alınmış çocukların kaygısıyla,
belki biraz küskün
belki sinirli
belki de hırçın beklemekte merakla.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!