Beşir Çitak Şiirleri - Şair Beşir Çitak

BİR YANLIZLIK ŞİİRİ

Akşamlar hüzün doludur ve acımasızdır
Hele ki gurbetteysen ve için kanıyorsa
Özlemler kurşun gibi saplanıyorsa yüreğine
Her türkü bir tokat gibi çarpar yüzüne

Ard arda düşen tetikler
Namluyu terk eden mermiler
Sığındılar bulut göğsüne
Bir menekşe gibi kuruyup düştü
Kan yatağında uzanıp boylu boyunca
Ay inmişti sanki alnına

BİZİ BÖLDÜ BİRİLERİ

Şimdi hangi türküye dokunsam
Bir bir kanar parmaklarımda
Siper almış soğuk namlular
Hain gözler pusuda bekler

Bir uzun ağıtın bir ucunda sen bir ucunda ben
Allar giyemeyiz artık yakışmaz bize
Töre ateşinde yaktık gelinliğine kan damlamış sevdayı
İflah olmaz artık ıçimizdeki yaralar
Gözü yaşlı şarkılar söyler dilimiz
Yüz yılların yorgunluğu yüreğimizde

BÖLMEK İSTİYORUM ÜLKEYİ

Evet ben hainim, bölmek istiyorum ülkeyi
Nehirleri ve toprağı kandan arındırmak
Kuşatmalardan umutlu bakışları kurtarmak istiyorum
Beni anlayamaz yetisini kaybetmiş insanlar

Sancılı bir sevdasın içimde
Yasaksın ve tatlısın
Dersim, munzur, cudisin bazen
Dağların karlıdır, ve Ayaza vurmuş yüzün
Bahar uzaktır, yeşilenmeye daha çok var

Bu gece beni düşün
Kan kızılı bir uykunun yarı yerindeyim
Kulaklarımda acı bir ninni
Ve sözleri linç edilmiş bir türkü
Bıçak gibi kesilmiş gecenin lacivert rengi
Devrimin ateşi parlar alnımda

BU GÜN BİR ŞİİR YAZ

Kalk yüreğim bu gün bir şiir yaz
Hiç görmedin belki ama mutluluğu yaz
Sevinçler düğümle mısraların kanatlarına
Yüzlere en masum tebesümleri ilikle

BU İSYAN BENİMDİR

Susun ey insanlar sizler hep susun
Yılan sana değmez mi sanıyorsun
Ölüyor yarının cennet gözleri
Perdeni kapatıp kör bakıyorsun

BU KAÇINCI ÖLÜŞÜM

Ne çok öldüm ben, ne çok ecelsiz
Bölüşüldü etim, kimliğim belirsiz
Dağ başında öldüm, parçalanmış
Kusursuz bir ölümdü tasarlanmış