El ayak çekildi
Şehir uyudu
Gece bile uyudu
Bir ben uyumadım sevdiğim
Sabahı bekledim,
Sana koşmak, sana gelmek için
BİR BİLSENİZ NE ÇOK ÖLÜRÜM
Bir bilseniz ben ne acılardan geçtim
Ne yokluktan, ne yoksulluktan geçtim
Acıların kıyısında büyüttüm umutlarımı
Sütten kesilen düşlerimi, gözyaşımla suladım
BİR ÇOCUK AĞLAR
Birazdan kapanır demir kapılar
Kudurmuş bir gece kör karanlıklar
Bir cehennem olur ranzam yastığım
Gözümde uykusuz bir çocuk ağlar
Gözlerin geçer gözlerimden sesszice
Göçmen kuşlar gibi sahipsiz ve evsiz
Bir bulut bırakır kirpilerime
Birde siyah bir efkar, yüreğimin taa içine
Bir lisanı olmalı bu özlemin
Bir anlatanı birde anlayanı olmalı
Bir yerlerde bir kadın sustu, biliyorum
Gökyüzü yasa büründü, bulutlar utandı
Öldü sevda türkülerindeki ezgi
Bahçedeki tomurcuklar, açmamaya yemin etti
Bir yerlerde bir kadın sustu, biliyorum
Bir sahil kenarıydı
Saat gece onbir sularıydı
Acıyla depreşen yüreğimizi avutuyorduk
Ve buğalara haps olmuştu gözlerimiz
Denizin sessizce mırıldandığı şarkıya eşlik ediyorduk
Zar zor yaktığımız ateşimiz vardı
Bir sevda ki başımda
Taşa versem, un ufak olur
Dağ çöker, gök ağlar, ya ben nasıl dayanayım
Etim, kemiğim ayrı ayrı acı çekiyor
Gitsem diyorum, gitsem biter belki
Ama arkamı bile dönemiyorum ona
Durdu zaman sanki
Akşamın zehir saatinde
Gözleri bağlanmış bir sevda,
Kurşuna dizildi sokak ortasında
Çırılçıplak, öylece yığıldı kanlar içinde
Sarışın mı, esmer mi bilmiyorum
Masum yüz güzel yürek
haydi gülümse
Sen gülersen güneş doğar mapushaneye Parmaklıklar kırılır,
güller açar hücre duvarlarında
Belki benide kurtarırsın bu esaretten ha
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!