Beşir Çitak Şiirleri - Şair Beşir Çitak

Şiirler yazdım, gecenin en taze saatinde
Özlem kokan mısralar dizdim
Sis vardı şehrin dört bir yanında
Gölgeler saklanmıştı havanın kasvetinden
Sokağa çıkmayın anonsları yankılanıyordu
Belediye hoporlerinden

Tutsak gülüşlerim, düşlerim
Her tebessümden sonra bin damla gözyaşım vardır
Konuşmam yasak konuşamam
Darağacında sallanır sözlerim sözcüklerim
Yüreğimden kopan cümleler tutuklanır
Kana Bulanır sevdalarım

BEN GİDİYORUM
Yumruk yumruk hasretin var boğazımda
Yutkunamıyorum
Yolunu kaybetmiş çaresiz bir abdalım
Ne yana gitsem bilmiyorum
Tuzaklarla bezenmiş yollarım

Gökyüzü mavisini evlatlıktan redetti
Ağaçlar,dallar toprağını terketti
Önce çocuklar öldü,sonra kuşlar
Sevda türküleri dillerden düştü
Çalmıyor aşık Veysel,neşet Ertaş, mahzuni
Ay aydınlatmıyor artık,geceler zifir

Beni ara sevdiğim
Düş yanılgılarında ara
Bir kıvılcım ile tutuşan sevdalarda
Kimselerin gitmediği uzaklarda
Dağlarda ara, bozkırlarda ara

Ben ilk defa korktum ölmekten
Sırtım duvar önüm parmaklık
Gömleğimin yakası paslanmış
On yedi yaşında bir çocuğum ben
Saldırdılar üstüme gece yarısı
Gözüme yaşımı mühürlediler

Beni unut sevdiğim
Say ki bir serseri fırtınaydım
Hayatının kenarına değip geçmiş
Beni unut sevdiğim
Umut bile benden vazgeçmiş

Gece gece aklıma gelmeler nedir
Nedir bu vesveseler
Neden canım ölüme meyilli
İçimdeki bu yersiz intihar isteği neden
Baharın ihtşamını kim aldı
Yıldızları kim çaldı gecemden

Dağlarımda boran, dağlarımda kar
Uçurum boylarında kıl çadır
Üç taş üstünde demlik, demlikte umut
Üşür ellerim, bıyığım buz tutar
Ateşe türküler söyler, yüreğimi harlarım

Ben seni çok sevmişem
Ürkek ellerimle saçlarına dokunmuşam
Yüzüne değen rüzgarı öpmüşem
Ele sezdirmeden gizli gizli sevmişem
Dağda kar, yaylada rüzgar, gurbette memleket
Viranşehir, Urfa amed gibi sevmişem