Gördüm,
insanları,
aşkları
gördüm,
güldüğümü,
güldürdüğümü
Yazdığım sen
dokunduğum tenin olsun bu gece
gönlümce.
Şiir değil...
Tuttuğum ellerin
baktığım gözlerin olsun,
Yılma çocuk ağlama
Kızıyorum sana...
Görüyorsun işte
Bir çuval dolusu
Hayallerimi çaldılar
Ve bir avuç gökyüzümü
Görmesem inanmazdım
Kendimi sende
Bakışında kaldım
Gözlerinde ben olan kadın...
Olura unutursak gün gelir de
Aşktı bende adın
Bir sızı, bir sancı
kendimden doğuyorum...
Geride beni bırakıp
yeni bir ben oluyorum...
O koskoca dünyam dediğin
Gökyüzünü yıldızlarla bastılar
Kurtuluşu yok, suçüstü yakalandılar
Yani cürmü meşhut
Şahit gösterdiler beni de
Neyse ki bizi fark etmediler
Uygunsuz vaziyetteydik
Yazısı aşkın
Alnımın...
İçime işledi
Keder kıvamı
Bakışlarının...
Kızma sakın
Hercai akşamlarda
Sevdim seni
Janjanlı mavi gecelerde
Değdi gözlerim gözlerine
Ela karıştı kahverengime
Güller örtünür, uyur uyanır
Her neye
Ve her kimeyse
Aşk;
En çok doğallık
İster...
O, kalpten hissediş
Öyle özlemişti ki
Kat, kat içine sinmiş kokusuyla
Avunmuştu bunca zaman
Gelirim dediyse gelir diyordu
Ana yüreği ama
Bir rüzgar esmeye görsün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!