Şiir sensiz
Sen şiirsiz
Bu mümkün mü?
Orası, burası
Veya şurası
Hepsi aynı
Seninle karışalım
Bir palette
Rengarenk buluşalım
Sen ateş ol, aşk ol
Ben mavi umut olayım
Çal beni kırmızıya
Beni seviyorum küçüğüm,
dün gibi, bende küçüktüm.
Topum, topacım, çemberim,
kocamandı çocuk hayallerim,
yanaklarım, gözlerim, ellerim
yerli yerinde bak hala benim.
İmrenirim yağmura
Yağamam dilediğimce
Suskunluğum haykırışımdır ama
Kim duya, kim bile...
Kendimi alıştırmalıyım sensizliğe
Önce gözlerini unutmalıyım
O güzel gözlerindeki pırıltıları
Sonra sıcaklığını, kokunu, o bahar kokunu
Unutmalıyım sendeki tüm güzellikleri
Varsın zor olsun seni unutmak
Nasılda uyuyor insanoğlu
Aynı şu an olduğu gibi
Belki de yaşamın en sessiz olduğu an
Belki de kapanan gözlerle birlikte
Duygulara yer yok şu an
Bir yaprağın çaresiz savruluşu
Bir kadın
Ve bir adam
Uzak diyarlarda...
Şehirler, şehirler vardı
Aralarında...
ve geçtiğim yolları
gülen yüzleri
sarılmak isteyen kolları
görmezden gelmek
seni sevmek...
sabretmek
Döner devran
Koşar zaman
Yaşanan
Ya da yaşanmayan
Hadi ekleyelim, çıkaralım
Şöyle bir bakalım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!