Bekir Alim Şiirleri - Şair Bekir Alim

Çektiğim çile acıyı
Anlatsam anlatamam ben
İçimdeki bu sancıyı
Söksem söküp atamam ben

Güneş doğup açar belki

Kaç gündür gözüm hep yollarda kaldı
Nerdesin sevdiğim ararım seni
Şu zavallı gönlüm doldu boşaldı
Bir tutsam bırakmam sararım seni

Ne zaman geldiysem sen yoksun burda

Yaktın yanardağ gibi son mevsim baharımda
Tutmuyor elim kolum bakıp kaldım ardından
Son mevsim baharımda yanan kara bağrımda
Dertlere türkü yazıp yara saldım ardından

Bitmeyen hasretinle bedenim saran ağdın

BİRŞEYLER YAZALIM (Msn Hırsızına)

Haydin arkadaşlar hep bir ağızdan
Şu meret hırsıza bir şey yazalım
Metanetsiz alçak kurmadan plan
Bir dilden konuşup oyun bozalım (Bekir Alim)

BİLMEYENLER UTANSIN

Atamın ana yurdu mert insanı sert taşı
Gözlerinden bellidir yiğit doğar gardaşı
Edep, hayâ, yol, erkân hele o ağır başı
-Öz Vatanın içinde Sivas’ım tek vatansın

İçimde garip bir hal var
Âşka düşen yanar ağlar
Ey sesimi duymayan yar
Yoksa ben âşık mıyım ne

Aç gönül gözün göreyim

GÖNÜL GÖZÜNDEN BAKIP İZ OLDU ÂŞIK VEYSEL

Dönülmez girdapların, kaybolmayan yolcusu,
Gönül gözünden bakıp, iz oldu Âşık Veysel.
“İki kapılı handa”,dinmedi hiç acısı,
Birinden gelip gitti, biz oldu Âşık Veysel.

Damla, damla düşen yağan yağmurdan
Islansa zülüfler tele asiyim
Bir yanda hasretin kasıp kavurtan
Ilık bir nefesten yele asiyim

Ne bir söz söyledin ne bir kelime

Bu toprak uğrunda vurulmuş yatan
Elinde al sancak asker bizimdir
Dağ taşı devirip top gülle atan
Kazacak mezarın asker bizimdir

Kırpmadan gözünü mevzide durup

AŞK VE ÂŞIK

“Sevebildiğin kadar sevilmek elbette hakkın, yeterki sevmesini bil”

İsterdim ki o da benim kadar sevebilseydi. Benim onu sevdiğim kadar olmasa da, hiç değilse içimi ısıtacak, ruhumun derinliklerine dalıp, acılarımı dindirecek kadar sevseydi; diye düşünürdüm. Kim bilir aşk ile âşık’ın nerde ve ne zaman karşılaşıp gönül kapımı çalacağını bilemez tahmin bile edemezdim.