Yagmur sonrasiydi,
yapraklarin uzerinde su damlaciklari...
o simdi...
geldigi gibi,
baskasi olan gokyuzune dogru gidiyor..
Biliyorum...
Düşümü seviyorum,
Terk edilmiş biriken anılarım.
Gece bir bilmece gibi,
Kafamı uçurmaya temayülü olanların,
Yüzlerindeki ışıltıyla
Birbirinden ayrıldıklarını görüyorum
Dünya üzücü bir yer
sevinç ve mutluluk
Anlık ve uçucu
iyimserlikler hep kahrolmuş
Kötülüklerin içinde
Hersey bu kadar olanaksız
Yokoluşun boşluğunu,
Sessizliğe bırakırsın.
Duyulmaz palyaçonun sesi.!
Aslında bütün sesleri,
Fısıldamışlardır...
Bir başka palyaçonun kulağına.
Bir tanımsızlıkla başbaşa
gidip gelirken
Sokak ortasında
yıkılır sanki evler başıma!
O kadar çok kötü yaşanıyor ki,
Şu Dünyada...
anlamı olmuyor
hiç bir iyiliğin
Çoğu insana!
Ne zaman söylesem
İçimden geçenleri
Yaralıyorum kendimi
İşte bu yüzden hep
üzerim açık uyurum
Doğrudur
benim İçimin duyarlılıkla
bir halkın yediği
tekmelere kanadığı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!