Bu sabah penceremi açtım,
Küf tutmuş hayallerim havalansınlar diye,
Ayıklayıp hepsini,
Tarihi geçmiş olanları atacaktım.
Boşalttım hepsini odamın orta yerine,
Birini çektim içlerinden rastgele,
İçmeliyim bu gece,
Aklıma yeniden sahip olabilmek için,
Anılar meze olmalı soframa,
Yağmur Yağmalı kadehime.
Bu gece, içmeliyim bu gece
Hayatıma yeniden sahip olabilmek için,
Evet,
Doğruydu söylediklerin belki de,
Senle bende,
Bir fazlalık vardı bizde,
Korkuyordun ya hani,
Bozulmasın çok güzel gidiyor diye,
Bir gün yeniden sevmek istiyorum
Güvercin çığlıklarının güzelliğini duymak
Rüzgarla hışırdayan yaprakların sesini işitmek yeniden
Gürleyen göğün altında sırılsıklam dolaşmak
Çite dolanan hanımelinin kokusuyla sevinmek belki de
Bir gün sevmek tekrardan
Yoruldum artık gereksizliklerden,
Oysa hak etmediklerimdi bana sunulan.
Meleklerin duasını saklarken
Kalbimdeki gizli cennet,
Bir kuyunun başında deli buldum kendimi.
Avuçlarımda kendimi taşıdım,
zor gelmiyor sevmek bana
sana zor geldiği gibi
hayat boş geldiği gibi sana
bana boş gelmiyor
bazen nedensizlikler içinde
nedenler arıyorum
Bir şeyler mırıldanalım..
Boğaz'a..
İstanbul'a..
Gemişin kokusu, geleceğin umuduna karışsın..
Bir şarkı söyleyelim..
Daha yazmadan yakılan bir şiir bu,
İçinde geçebilecek tüm duygular,
Tüm şehri yok eden bir yangının ortasına,
Çok yükseklerden bırakıldı.
Geriye kalan bir ize rastlanmadı.
Sonra umutlar yakıldı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!