Ayşegül Atmaca Şiirleri - Şair Ayşegül A ...

nasıl olduğumu sorarsan iyiyim bende
zayıf yönlerimi bulup bulup kanatıyorum
beni koyup gittiğin sensizliklerde
menekşelerinle konuşuyorum
onlarında boynu bükük
bakmıyorlar bile yüzüme

neyin kavgası ki şimdi bu
bir sigarada sen söndürüver gitsin yüreğimde
hayır lütfen üzülme
ne bir hesap bekliyorum senden
ne de gözyaşı
bilirsin hiçbir ayrılık zamansız olmaz

neden bakmıyorsun gözlerime
yoksa benim gibi yaralı mı senin kalbinde
tükettiğin baharlar mı gizli yoksa o sıcacık ellerinde
öpsem gözlerinden seni darılır mı bana dudakların
bükülür mü hemen bir çocuk nezdinde
neden ama neden bakmıyorsun gözlerime

yürüyorum kafam da binlerce düşünce tanımadığım yüzlere bakıp onlardan anlam çıkarıyorum gözler saniyelik selamlarda tanıdı tanıyacak gözlerim bu yüzleri hepsinde aynı maske düşünüyorum ve soruyorum kendime neden kimden saklanıyorlar ki ben bu kadar çıplakken birşeylerden utanmamışken onlar neden utanıyorlar ki yürüyorum bir çocuğun gözlerine tav oluyor gözlerim öyle yalansız öyle masum öyle canlı bakıyor ki git işine çocuk git işine diyorum sıyrıl bu kalabalıktan kurtar kendini kirlenmesin senin ellerin de kararmasın kalbin diğerleri gibi al işte sana veriyorum geleceğimi temiz bir yarın seriyorum ayaklarına gözlerin kadar olmasa da gökyüzü kadar mavi

nasılsa biterdi bu da her büyük aşk gibi bıkardın benden görmek istemezdin artık yüzümü eskimiş bir eşya gibi bir köşeye atıp zihninden kazırdın adımı bile anmazdın artık gözyaşlarım umurun da bile olmazdı her ağlayışta gözlerim biraz daha yanardı beynimin için de büyük fırtınalar kopardı kalbim her an patlayacak bir volkan gibi hızla çarpardı bütün aksilikler beni bulurdu sonra geceler silahlarını takınıp üstüme üstüme gelirdi sabaha kadar uyuyamazdım bir bir sıralardım kadehleri bizim şarkımızı söylerdim her nakarat biraz daha yıkardı biraz daha acıtırdı canımı bütün sözler alevlenip dudaklarıma yapışıp kalırdı nasıl sa biterdi bu da her büyük aşk gibi nasılsa unuturdun sen de beni herkes gibi

kavuşmalara bir adım kala kaybediyorum seni
öylece kayıp gidiyor ellerin ellerimdeyken
üşüyorum yağmur daha bir hızlanıyor şimdi
gözyaşlarımı yağmurlarla yarıştırıyorum
bile bile ıslanıyorum
kalbim yerinden fırlayacak gibi

yağmura hasret sıkıntılı bir gökyüzü kadar
sıkıntılı içim
keşke sökebilsem yüreğimi yerinden
sona erse herşey
bir huzur kaplasa içimi
kayıtsız çocukluğuma dönsem

ay geceyi yudumlarken
bir kez daha düşünüyorum seni
son zaferlerimi anımsıyorum dalarken
seni tanımadan önceyi
sonra sana nasıl yenildiğimi
silahımı çekerken karanlıkta

ruhuma girip
bütün noktaları esir aldın
bir hastalık gibi bütün vücuduma yayıldın
kurtaramadım kendimi senden
çabaladıkça daha bir dibe battım
çıkaramadım kendimi bu labirentten

sen gittin ya anlamsız geliyor bana artık herşey gülünmeyecek şeylere gülüyorum delirdiğimi düşünüyorum bazen sen yoksun ya iyice kontrolden çıktım zaten bir vurdumduymazlık başladı bir dağınıklık bir unutkanlık yemek yemeyi bile unutuyorum çoğu zaman hem yalnız yiyince de tadı olmuyor pek biliyor musun bu sensizlik çok sıkıyor beni kalkıyorum birşeylerle oyalanıyorum işe gidiyorum seni özlüyorum seni düşünüyorum hep aynı şeyler aslında çok duygusal oldum son günlerde pek belli etmesemde nedense birşeyler yolunda gitmiyor bende kendime bile itiraf edemediğim itiraf etmekten korktuğum birşeyler var içimde seni hatırlayınca karnıma ağrılar giriyor kalbim yerinden fırlayacakmış gibi deli gibi çarpıyor biliyor musun beni terkedip gitmeyeceğini düşünmüştüm hep ya da öyle düşünmek istemiştim inanmıştım bir kere sana güvenmiştim sonuna kadar açmıştım sana kalbimi bu defa olacak gerçekten sevip gerçekten bağlanacağım birine demiştim olmadı işte bir bir belirdi aynalarda ihanetler ben ne seni silebildim ne de ihanetleri kıyamadım bir türlü