Kapıları yok içimin kapatamıyorum
Maskeleri yok kalbimin takamıyorum
Örülüyor ruhum bu şehrin düşleriyle
Giderek ben bu şehre benziyorum...
Gözlerim sahildeki boş bir bank gibi
Bazen o kadar sessiz o kadar kederli
Puslu bir geceyim ben,
notaları hüzün kokan bir şarkı.
Uyuyan kentin sessizliğinde,
İçimde bir martının yuva bulma telaşı.
Fırtınalara kafa tutan bir yelkenim bazen,
bitmez içimdeki durgun bir liman arayışı.
Senden sana
bir yolculuk yap bu gün.
Cesur yüreğinin makasını eline al
Ne kadar hüzünlü fotoğrafın varsa hayatından çıkar.
İnandığından daha cesursun,
Ruhum sular altında,
Kalbim fırtınanın ortasında
bir yelken.
Gece bıçak gibi, keserek geçiyor içimden.
Anla işte,
Vefayı, merhameti, sadakati sevgi yarattı
Fırtınanın içinde o sönmeyen bir mum yaktı
Yaktı yıktı geçti de kötülük
Selin ortasında yıkılmış bir ev bıraktı
Ayşe Keleş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!