Ayşe Karabulut Şiirleri - Şair Ayşe Kara ...

Baştan aşağı sen doluyum
Baştan aşağı özlem...
Ben bir kolu kırık salıncağım
Çocukların binemediği
Oyunsuz kaldım
Nefessiz...

Ben hala sende yaşıyorum
ve hala sana biriktiriyorum
içimde sendeleyen tüm duyguları

Ben hala sende yaşıyorum
ve hala sana biriktiriyorum
içimde sendeleyen tüm duyguları

Ben hala sende yaşıyorum
ve hala sana biriktiriyorum
içimde sendeleyen tüm duyguları

Sarılınca umutlara
Bir yalnızlık tutarmış siyatiği
Sabaha çıkan gözlerde, şükür secdesi belirirmiş
Söyleyin onlara!
Bıraksınlar öğüt vermeyi
Boş lafların kulağı değilim artık

Bir an, hayatttan nasibini almış perdemi bir kaşık aralıyorum...
Gökyüzü yine bulutlu

Varla yok arası
Bir mekanda, bir saksıda büyümüş ellerin
Ellerin, beyazca bir gül kokar
Sesin uzaklarda usulca bir kar

Bir rüzgar var, bir rüzgar ki

Hep dizgince seslerin
Sıra sıra kulak ardımda sayıklanan
Unutmayı unutturan kendime
Bir sabah çay kokusuyla ciğerlerime dolunan
Sen hep vardın yüzünde ayın
Sen hep dokundun bir rüzgarla unutan yanıma

Akşam inerken mahallemize,
İşten yorgun argın dönen babalar vardı,
Onları kapıda bekleyen,
Misket gözlü çocuklar,
Yüreklerinde sıcak sevgi taşıyan,
ve ocakta çorba kaynatan kadınlar...

İnzivaya çekilmiş denizlerin yolcusuyum
Sallanmaz teknemin pelerinleri
Uykulu, çekilmez bir yalnızlığın içinde ortasında kalakalmışım
Bitkin ve çaresizce yeşermekteyim...