Ayşe Karabulut Şiirleri - Şair Ayşe Kara ...

Büyümeye başladığın an
özlemeye başlarsın çocukluğunu
tebeşirlerle boydan boya boyadığımız
o sokakları

Her durakta bir yüz
Her durakta aynı yüz
Ben o yüzü tanırım
Bir elinde çakıl taşı
Diğerinde bir güz
Ben o güzü efsunlarım

Bir eylül akşamında bulsam seni diyorum
Sonbaharın buram buram koktuğu
bir eylül akşamında...
Hanidir uzağım yağmurlardan
Yağsan üzerime oluk oluk
İliklerime kadar ıslansam

Ah seni! Seni yazabilsem damarlarımın en ücra köşelerine
Hiç gitmesen benden
Saklı kalsan kalbimin sol atriyumunda
Bu nasıl bir hasrettir?
Ekinezyalara
Adeniumlara

Elma kokusuyla kamufle edilmiş bir zehir
Zehrin gözüne kestirdiği günahsız ruhlar
Açlıkla sınanmış küçücük bedenler
Ne bilsin, nerden bilsinler...

Gelirdin
ıssız yalnızlığımda,
Afrika Menekşeleri açardı
zoraki yağmurlar yağardı,
gökyüzünün cimriliğine inat

Hayra alamettir gelmelerin
Ayın yüzü çiçek açmış
Taranmış bir güzelin saçı
Unutulanlar hatırlanmış
Ne hayra alamettir değil mi gelmelerin?

sevgili...
yine düştüm yollara
yine seni aramaya...
yoruldum sevgili, çok yoruldum
ben seni ne zama aramaya kalksam
hayal kırıklıklarıyla geri dönüyorum

Karanlık basmış gündüzleri
talan etmiş rıhtımda kalan son biçare yolcuyu
var mıydı bir selamlık sabahı mechulün?
son bir hıçkırıkta dile gelse
kırık, dökük cümleler
gitmeden, bitmeden zaman

Sol yanımda sefil bir sancı
Daralıyorum, açın pencereleri!
Bu bendeki kalabalık yalnızlık
Nasıl anlatsam, tarifi imkansız...

Atsınlar beni