Ayşe Ertekin Şiirleri - Şair Ayşe Ertekin

Oysa, kısa ve öz-dü cümlelerim
Hiçbir süse bürünmeden, anlamlı ve yalın!
His ettirecek kadar sesli
İşiltilmeyecek kadar derin...
Anlaşılmayacak kadar eşsiz.

Destanımı yazdım,okudum dostlar.
Mecnundur deyu beraat etme

İlmi fenni ne varsa nakşettim
Fermandır deyu tutuşup gitme.

Ben bu zamanın insanı,bu neslin devamı değilim.
Ruhum benden önce hayat sürmekte
Bedenim hiç yokmuşcasina bana direnmekte.
Beni en kuytu tarihlere gömün...

Ayşe Ertekin

Eskiden bahardık
Sonradan kış olduk

Kuşları özgür zan eder,
Kafesten habersizdik

Soylermisin âhu
Biz hangi yolun yolcusuyuz
Uzun ince yollar mı
Tren yolları mı
Çöl mü
Şarkılara konu olan,

Vah benim
kelimelere sığmayan
yalnızlığım

Kalabalık meydanlarda

Doğumdan ölüme denilen bir evredeyiz
Hangi mimvalde evriliriz bilinmez
Koşmak, düşmek aksamak çaresiz...

Yağmurun güzelliğini bilmeden büyüdük
Gök karardıkça içimizi de kapladı hüzün
Yeşili, maviyi pembeyi sevdik
Griler korkuttu gözümüzü

ZİFİRİ KALSA DA HER YANIM,
BEN MEHTAB'IN GÖLGESİNDE
SIRTIMI BULUTLARA YASLIYORUM
UFACIK OLAN GÖNÜL HÂNEMDE
GÖKYÜZÜNÜ MİSAFİR KABUL EDİYORUM
ZİFİRİ GÖNÜLLERE

Ben boğrü delik bir dağdım
Kızıl akardı sularım
Yanık kuşlar uçuşurdu tepemde
Yanmadan geçmek nafile