Sabır taşından ilmek ilmek örülen taş yumağı misali,
İlmek ilmek ördüm bu günümü
Yarınım benden habersiz
Dünüm benden uzakta...
Bu günüm gâh öyle gâh böyle...
Serseri dünyanın çilekeş bir neferi bu beden,
Senden umut kesilir mi yar
Sana dayanan beller ne güzel
Senin lutfun var iken yar
Senden meded ummak ne güzel
Yazmak isterken buldum seni
Yazarken gördüm
Bin kere bakınıp bir kere yazarken...
Gözlerinden yaşlar damlardı
Her yazışında pusluydu gözlerin
Ben, bu asrın insanı
Bu neslin devamı değilim.
Ruhum, benden önce hayat sürmekte
Bedenim, hiç yokmuşasına bana direnmekte.
Beni en kuytu tarihlere gömün..
Üstü örtünmüş şiir bohçamı açmayın,
Ne yangınlar yeridir dinmek bilmeyen.
Karşında gördüğün giz aynası,
Kalbimin mahremini belirten..
Görünenin aksi fiillerim,
Görünmeyene meylimden...
Her gün pencereden bakanlar
Sıra sıra dizilmiş
Tırlar kamyonlar arabalar ve insanlar
Hergun aynı telaşla yola koyulanlar.
Gökyüzünde sadece iki yıldız var
Birbirinden çok uzaklar
Bir çocuğun kalbinde gül olmak gerekir.
Upuzun sürecek olan geleceğine,
yoluna gül dökmek gerekir.
Hatırası canlanırsa eğer,
gül kalmak gerekir
Yoluna serpilmelik gül biriktirmek gerekir.
Artık kararmış bir gül gibiyim,
Dikenlerim yontulmuş dallarımdan.
Tarih kokan o bahçede,
Eseri kalmış adeta
Yapraklarım kurumuş,
Kerpiçten duvarlar anısına.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!