Aynur Yazıcı Şiirleri - Şair Aynur Yazıcı

Gözlerin kan çanağı
Sen mi tefriş ettin o büyük konağı
Ağla! Belki gözünden kan yerine süt akar
İndiğini sandığın merdiven belki semaya çıkar
Sen sussan da soğuk sessiz odanda
Titresen de hafiften

Bir söz, bir sesti, beni benden alan
Bir yaşam, bir ölüm, gerisi yalan
Ne beden kaldı, ne nefes, ne de ses
Et de gitti, kemik de, hepsi oldu talan

Tüm çiçekler benim için ağladı

Döktün yine gözyaşlarını
Kuytu akşamlara
Acının en katmerlisi var şimdi..
Yüreğinde..
Ve yüreğinin en derininde..
Ey serinlik!

Senli bilmecelerin
Sensiz şehrinde
Sessiz harflerle dolaştırılmaktayım.
Kelâm suskunluğa gebe yine
Ruh, dinginliğinde
Nilüferlere ağuşunu açan bir gölün.

Çiçekler bugün açmadı
Bütün ağaçlar mahremiyette
Çıplak kaldı yapraksız
Dallarında yok bir tane bile kuş
Bekler onlar da vaat gününü
Bütün benizler solmuş

Gidelim gayrı
Gidelim
Yoldaş edinelim hayrı
O halde sus
Yunus gibi
Hût'un karnında

Bekle!
Hem de sabırla bekle.
Bekle ve
Hüzünlerine hüzün ekle.
Gittiğin yol yara açılacak
Bin bir emekle.

Al da git, bütün hüzünleri.
Al da git, bitsin, hitama ersin hayat.
Al da git, hatimesini çeksin gözbebeklerine.
Gözbebeklerin, bir nurani ip ile,
Temaşaya çıksın aktar-ı alemi.
Mahpus kalınca hayalin,

Gözlerimde gözlerin,
Benden beni çaldın sen.
Nağmelerde sözlerin,
Bilinmeze daldın sen.

Yüreğime kök saldın,

Aza kaldı gülün adı
Ağlamaklar güze kaldı
Ömür bitti, doldu miat
Tebessümler yüze kaldı.

Ne kalp güldü ne de ruhun