Aynur Durmuş Şiirleri - Şair Aynur Durmuş

Basında yazması var
Ayağında şalvarı var
Ellerinde kazması var
Karadeniz kadını'nın

Sırtında çocukları var

Karanlık bir kış mevsimi,
Yorgun karlarda çırpınan
Buz tutmuş cam parçasıydın,
Küfürler uçuşuyordu, ağza alınmayacak,
Pis ve ağır soğuk bir kar topu gibi,
Her atışta dağıttı içimde ne varsa

Kasımın sonu Aralığın başı,
Anlayamazsın ortadaki kargaşayı,
Aylar gelip geçerken sessizce haykırmayı ,
Duan belli duyan belli çekilir dudak payı ,

Ne diye gam edersin? İşte hodri..
Derin derin nefes çek işte meydan,
Ne küheylanlar geçti o sokaklardan,
Katı baskı ardı sıra olgunluklardan,

Ne diye gam edersin?Elde biri ...

Davetsiz bir misafir gibi,
Nereden kimden neden ?
Apansız yakalayan yağmur misali..
Sizmisiniz kaygılar can kemiren?
Yetişemiyor tevazu gönül otur.
Bir çay bir nefes biraz soluklan gel

Kendimi arıyorum,
Köşe bucak
Buldukça vuruyorlar
O bir taş bu bir kürek
Acıyor inadına
Kan revan ve acı

Ne kadar eşsizsin ey insan..
İradene sağlığına sahip çık.
Sömürmesin enerjini vesvese,
Otur bir nefeslik mola ver kendine ..

Farkında ol denizde bir incisin ,

Kıramadım kimseleri yazıyorsak işte
O baskı ,o istedikleri görüntü zor işte
Kendine gel kendine yaşamak bu işte
Hayat zorsa insanlık ölmüştür işte

O kıyamadıklarım varya cam gibi işte

Neyi eksikse onu özler insan
Mesela sevgiye açtır insan
Öfke sarar anlamazsan
Kendini sev işte o zaman

Herkesi sevdin anlamadan

Dişler piyano
Kulaklar davul
Saçlar gitar
Kuruluyor
orkestra
Yeniden