Aynur Durmuş Şiirleri - Şair Aynur Durmuş

Vefat edeceğim belki birazdan
Bilemiyorum adım son ezandan
Apansız ya güzergah kapından
Bir şiir bir ses bir resim kalandan

Çekip gideceğim belki doğmadan

Bir yudum aşk uğruna
Gelip dalına kondum
Beni bir gün sevecek diye
Kalbimdeki yarayı aşk sandım

Seni hep sensiz sevdim

Kalbim fazla geliyor bedenime
Biri alma onuda kal der delirme
Bir kafa dengi uymaz dengime
Yüreğim sever ben ise sadeliğime

Toprağın kalbi var canlıdır bereketli
Yere düşeni alır tarla yapar kendisi
Binbir başak bitkiler selamlar efendisi
Bizler ezeriz geçeriz tüh vahlar delisi

Gökyüzünun kalbi var bir öyle böylesi

Bahar mevsimiydi ,
Kırmızıya çalan gözlerinden
Sisli gecenin çiyi kuruyordu,
Her sabah neşeden yasından..
Mavi kuşun kanatlarında dinlenirken
Hayat ,mor, beyaz ,turuncu ne güzel

Elesefiye sevemez insan
Eksiğim senden kim ister
Kaleme küsemez insan
Yeltenmeli yarım kim ister

Olmazına gidemez insan

Kurudu pehlivanım
Dilim damağım kurudu
Çok savaştım çabaladım
Daldan dala konar naşım
Ölmeden kanayım
Bir yudum su ver

Dün bitti yarınlardan beklentim
Ondardır bu şiddetli gayretim
Kalbimde yatar benim servetim
Geceleri yıldızlara öldüm bittim

Güzün baharından seni istettim

Bu gece eller semaya
Bu gece eller duaya
Bu gece eller arşı alaya
Kandil gecesi arınmaya

Günahları affolmaya

Şöyle garip başımı da alıp
Bir sahil kasabasına dalıp
Ne gürültü ne insan sarıp
Gidesim var bir süresi kalıp

Yokluğuna dalıp dalıp