Aynur Durmuş Şiirleri - Şair Aynur Durmuş

Ne çok canı yanarmış'ta insanın bilinmezmiş,
Karnı ağrıyan divanda iki büklümün yetimmiş,
Ne çok çucukmuşuz ,çocuk kalmışız yetmiş,
Güneşim ,dolu,tipi,kar yağarken hiç bilmemiş.

Kıyın olsam ,
Denizin olsam,
Kumun olsam ,
Tuzun olsam,
Masmavi sonsuzluğun olsam,
Yaklaştıkça anlasak suyu

Seni en çok ben sevdim,
Emin ol artik kimse seni o derece sevmeyecek.
Ben benden geçmişim, uğruna ölüp bitmişim..
Kendime ne çok haksızlık etmişim meğer,
Oysa bırakmak o noktada sağlik için ,
Anlaması için anlayabilmek için birbirimizi ,

Gelişmek bedesten kapalı
Hır göçük üzerine sapalı
Boz olmuş çehreler kapalı
Itır eksiklik zor çiçekler kopalı

Kendini arayan can sopalı

Zamanı gelmiş,
Kaçışlarından belli,
Konuşmalarından farklı,
Susuşlarında belli iki çehre
Oturmuş sede karşılıklı
Onay veriliyor.. içtenlikle,

Sen delimisin dedi korktu ve gitti
Hoşçakal hoşçakal seninle işim bitti
Yeni yollar yeni sabahlar kendi eliyle itti
Teşekkürler hayatıma güneşi serpti
Şimdi yolum belli amaçlar belli
İyi niyetimden inanki çok oldu kaybedeli

İki bulutun arasından
Sarı yoldur sazından
Geçilmiyor nazından
Hoşgeliyor yadından

Açık ak beyazından

Gün batımının aynası deniz her taraf gün,
Bertaraf pak pak yıldızlar şakrak şakrak ,
Yağmurdan sonra çıkan o gökkuşağı gün,
Mutluluklar sevinçle hür olduğu vakit,

Sokak lambası yeter bazen yada bir gün,

Ne zaman uzlaştım,
Hem senden gittim
Sonra o ara kendimden
Ne acıymış bağlıyken
Bir anda savrulmak
Dünya bir yana

Toz pembe hayallerim duruyor hala
Büyümüyor içimdeki çocuk
Koşuyor inadına renkli balonlarla
Kaçıncı kez kanadı dizlerindeki yara
Sessiz ve uysal dört duvar arasında
Ne belli güldüğüm ağlaya ağlaya