Her yazışımda seni
Kapılırım sana dokunabilme hissine
Alır komalardan diriltir beni
Neler feda edilmezdi ki
Nehirler boyu seni yazmak
Gömlekler boş
Aşklar boş
Dünya bomboş
Bu entrikalar ilerliyor
Her gün geçtikçe
Yaralarım büyüyor
Gittiğin o gün sanki dün gibi
Ama yıllar oldu
Şimdi dertler sardı ağ misali
Çırpınamıyorum baba
Gülücüklerimin sahteliği ondandır
Nice sevdalar denedim sevdana inat
Sus üşümesin çocukluğum
Yıkık bir duvar dibinde
Sus üşümesin gözyaşlarım
Bir panzerin paletinde
Oyuncaksız kalmışsam
Vurulmuşsa gamsızlığım
Her kese kardeşçesine
Bakar benim şiirlerim
Yazmaz kalleşçesine
Hiç kimseyi şiirlerim
Halay kurar fert fert
Artık şiir yazmak istemiyorum
Yazmaya korkuyorum seni
Şiir bahçesinin kapısını aralamaktan korkuyorum
Açılsa da girmek istemiyorum
Korkuyorum girmeye
Çünkü sana yazdığım her şiir
Bütün yüreklerimi tek bir acıyla valizledim
Birazdan soğumuş ellerimle
Kapının soğuk kolundan tutup çekeceğim
Bir daha açmamacasına açıyorum son bir kez
Bu bir film senaryosu değil
Dönüp ardıma süzülmeden
Yüzsüzlüğü arşa vurmuş bir zaman dirimindeyim
Edepsizlikler cirit atar gül bahçelerimde
Sorgulanır sevdam her tebessümünde
Mültecidir arzularım seher vakitlerinde
Tutulmuş aşka giden yollar
Barikatlar kurulmuş
Sorma be Halil
Çöktüğümü sefil olduğumu yazmışsın
Bu son gönderdiğim resmimde
Nasıl çökmeyeyim dostum
Dünyanın direği düştü
Artık cemreler düşmez oldu yüreklere
Takvim yaprakları utandı
Düşerken düşürülürken bir bir
Esen her rüzgarda savruluşuna anlam veremeden
Çarptı insan denen yaratıkların yüzüne
Çirkin çirkin en kalpsiz yerine
Ve uçurumlardan düşürüldüler çocuk çocuk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!