Umalım bir parça avuntuda kayboluşu
Mürekkebine zehir katıp da satırlarına kan damlattığımız korkusuzluğu
Söz verip de beydude hizsizliğin süzgüsüz damarlarında çatlattığımız namusumuzu
Kırık mürekkep dilde
Burkan bir nağme yürekte
Velhasılı gittim yar denen serden
Yara gibi bir acı tende
Sordum belki düşersin diye
Gecenin en alacasına yıldızları
Yürek har, avuç avuç ziyanlar var
Ömür yar, fersah fersah uçurumlar var
Umut zar, köşe bucak yitikler var
" Ben sen iken nasıl uyurum ?" dedi kadın
" Bu söz tarif edilemez ki, kendisi apaçık tarif" dedi adam
Sonra aşk bir çay olup dem tuttu iki seven yürekte
Sensizim, üşüyorum
Ruhumu titretiyor alaca bir ayaz
Kırağı çalınıyor ümidimin tırpan yemiş baharına
Dilime mıhlanıyor bir ayrılık şarkısı
Gülüşlerimden gamzelerim siliniyor, besbelli
Değil mi ki, sen gidiyorsun gecelerimin mehtabından
Bu haykırış içimdeki kayıp çocuğa
Düşürmesin elindeki pamuk şekerlerini
Onun elleri şekerden daha pamuktur halbuki
Hayata nasihatler biriktirmek lazım, hani en doğrusundan en Güzin ablasından
🍁🍁🍁🍁🍁
Sözlerimizin kendi lisanı olmalı, kendine hakim bir dimağı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!